Bolivia: broodje kroket en Acda en De Munnik??
Door: Een èchte Hollander ;-)
Blijf op de hoogte en volg Hilde
12 November 2009 | Bolivia, Sucre
Hallo allemaal,
Nederlanders vind je ook overal! En dan bedoel ik niet alleen mezelf hoor ;-)
Mijn eerste stop in Bolivia was Copacabana.. van dat liedje wat ik 3 dgn lang niet meer uit m'n hoofd kreeg "her name was Lola...". Mr Copacabana was heel leuk en relaxed en supermooi gelegen aan het Titicacameer. Hier heb ik ontdekt dat je ook zeeziek kan worden op een meer :( blèèèh... gelukkig was de tocht "maar" 1,5uur en op de terugweg was de zee...eh.. het meer een stuk rustiger :) Op het eiland van de zon is de zon geboren, volgens de inca cultuur... hij was tijdens ons bezoek ff op vakantie ;-) wat absoluut niet erg was, want het was warm zat en een paar uur lopen is dan prettiger met bewolking dan in de volle zon, en voor de foto's liet de zon zich wel ff zien :) Perfect dus :)
Na Copacabana zijn we (Kate, Nikky en ik) doorgereisd naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia: veel te zien en veel te feesten ;-) We hebben een mooie wandelroute gelopen over markten en langs musea en 's avonds genoten van de gezelligheid in de bar van onze hostel en de discotheken in La Paz. Kate en Nikky gingen ook de Death Road, 's werelds meest gevaarlijke weg, doordat deze weg héél smal is, ontzettend steil en (op plaatsen) langs een 600m diep ravijn gaat, berijden op de mountainbike... op deze weg gebeuren elk jaar vele ongelukken, ook met fatale afloop... in de hostel kwamen we redelijk wat gebroken armen tegen en ik neem aan dat er ook wel gebroken benen en erger waren, mr die zie je natuurlijk niet meer in een hostel... ik besloot (tot grote vreugde van het thuisfront ;-) om deze fietstocht niet te doen... en het argument van Kate en Nikky, dat je een t-shirt kreeg dat je het overleefd had, kon mij niet overtuigen! (ik vond het model toch niet mooi ;-) Dus terwijl zij zich van de Death Road afstortten, ging ik op zoek naar café Sol y Luna, waar ze een Internationale kaart hadden met o.a. bitterballen, hutspot, etc. Ik koos voor een broodje kroket :) Ook weer'ns lekker!
Vervolgens op weg naar Sucre (16u.) in een superdeluxe bus!! De brede, leren stoelen kon je helemaal, ècht helemaal, achterover buigen! Zònder de benen van je achterbuur af te knellen! Ongekend!!
Eenmaal aangekomen in Sucre waren de hostels die ik uitgezocht had nog volgeboekt, dus mr ff ergens gaan ontbijten. Gelukkig kwam ik een tentje met wifi tegen, fijn! En toen ik binnenstapte kwam de muziek van Acda en De Munnik me tegemoet?! Huh, vervolgens zag ik een foto hangen van De Keizersgracht in Amsterdam... en ook deze menukaart bevatte bitterballen, mr daar was't nog ff te vroeg voor ;-) Na een half uurtje rustig ontbijten en internetten kwam Krasreizen binnen... oef.. da's een beetje teveel en te luid Nederlands hoor, kga toch mr ff verder zoeken ;-)
Kus uit Sucre!
Nederlanders vind je ook overal! En dan bedoel ik niet alleen mezelf hoor ;-)
Mijn eerste stop in Bolivia was Copacabana.. van dat liedje wat ik 3 dgn lang niet meer uit m'n hoofd kreeg "her name was Lola...". Mr Copacabana was heel leuk en relaxed en supermooi gelegen aan het Titicacameer. Hier heb ik ontdekt dat je ook zeeziek kan worden op een meer :( blèèèh... gelukkig was de tocht "maar" 1,5uur en op de terugweg was de zee...eh.. het meer een stuk rustiger :) Op het eiland van de zon is de zon geboren, volgens de inca cultuur... hij was tijdens ons bezoek ff op vakantie ;-) wat absoluut niet erg was, want het was warm zat en een paar uur lopen is dan prettiger met bewolking dan in de volle zon, en voor de foto's liet de zon zich wel ff zien :) Perfect dus :)
Na Copacabana zijn we (Kate, Nikky en ik) doorgereisd naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia: veel te zien en veel te feesten ;-) We hebben een mooie wandelroute gelopen over markten en langs musea en 's avonds genoten van de gezelligheid in de bar van onze hostel en de discotheken in La Paz. Kate en Nikky gingen ook de Death Road, 's werelds meest gevaarlijke weg, doordat deze weg héél smal is, ontzettend steil en (op plaatsen) langs een 600m diep ravijn gaat, berijden op de mountainbike... op deze weg gebeuren elk jaar vele ongelukken, ook met fatale afloop... in de hostel kwamen we redelijk wat gebroken armen tegen en ik neem aan dat er ook wel gebroken benen en erger waren, mr die zie je natuurlijk niet meer in een hostel... ik besloot (tot grote vreugde van het thuisfront ;-) om deze fietstocht niet te doen... en het argument van Kate en Nikky, dat je een t-shirt kreeg dat je het overleefd had, kon mij niet overtuigen! (ik vond het model toch niet mooi ;-) Dus terwijl zij zich van de Death Road afstortten, ging ik op zoek naar café Sol y Luna, waar ze een Internationale kaart hadden met o.a. bitterballen, hutspot, etc. Ik koos voor een broodje kroket :) Ook weer'ns lekker!
Vervolgens op weg naar Sucre (16u.) in een superdeluxe bus!! De brede, leren stoelen kon je helemaal, ècht helemaal, achterover buigen! Zònder de benen van je achterbuur af te knellen! Ongekend!!
Eenmaal aangekomen in Sucre waren de hostels die ik uitgezocht had nog volgeboekt, dus mr ff ergens gaan ontbijten. Gelukkig kwam ik een tentje met wifi tegen, fijn! En toen ik binnenstapte kwam de muziek van Acda en De Munnik me tegemoet?! Huh, vervolgens zag ik een foto hangen van De Keizersgracht in Amsterdam... en ook deze menukaart bevatte bitterballen, mr daar was't nog ff te vroeg voor ;-) Na een half uurtje rustig ontbijten en internetten kwam Krasreizen binnen... oef.. da's een beetje teveel en te luid Nederlands hoor, kga toch mr ff verder zoeken ;-)
Kus uit Sucre!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
