Regenachtig, maar gezellig!

Aayu-bowan!

Met pijn in mijn hart verliet ik India en daarmee ook mijn Noorse vriendinnetje Christina. Ondanks dat ik gemengde gevoelens had over India, was ik toch van het land en de mensen (sommige dan) gaan houden… Maar er stond mij een nieuw land met een nieuwe cultuur te wachten: Sri Lanka! Een (vrij) klein eiland met een enorme diversiteit qua landschap, die ik allemaal wilde ervaren! Na een vlucht van slechts 1,5u landde ik ‘s morgens op de luchthaven van de hoofdstad Colombo en nam een bus naar het centrum van de stad. Ik ben geen fan van grote steden, maar er is altijd zoveel te zien en dat wil ik absoluut niet missen! Ik checkte in in het YMCA (Young Men's Christian Association)…ofwel een Christelijk hostel wat het goedkoopste, maar ook het meest vieze en oude in de stad is, ach, het is maar voor 2 nachtjes en ik had een geweldig grote kamer voor mezelf met een breed raamkozijn waar ik lekker in kon zitten (met uitzicht op het Hilton Hotel). Mijn oog viel al snel op het bord met de belangrijkste huisregel: ‘alcohol ten strengste verboden’ in 4 talen…hmm, dat bracht me op een idee ;-) Aangezien Colombo niet echt een stad is waar je als vrouw zomaar een café vindt, laat staan binnenstapt, besloot ik te zondigen en een klein flesje lokale drank te kopen welke ik ‘s avonds, wanneer ik mij terugtrok in mijn kamer na het avondeten, dronk in het raamkozijn met een goed boek erbij, perfect!
Net als enkele Indiase steden, is ook Sri Lanka een Nederlandse kolonie geweest en ik bezocht het Nederlandse museum waar oa. meubels uit het koloniale tijdperk tentoongesteld waren. Ook bezocht ik de Wolvendaal Kerk, het belangrijkste Nederlandse gebouw in Sri Lanka. Ik wandelde de stad door en bezocht onderweg nog wat Hindu en Boeddhistische tempels en het Nationale museum, voor ik met de trein naar het bergstadje Kandy ging. Net voor ik naar het station ging, ontmoette ik de Hongaarse Ervin die ik bij aankomst in Kandy ook weer tegen het lijf liep en met wie ik de volgende dagen optrok. Helaas regende het ontzettend veel toen wij in Kandy waren, waardoor we redelijk veel tijd in onze (supergezellige!) hostel doorbrachten met andere reizigers en soms een filmpje keken op mijn laptop. Wanneer het even droog was, wandelden we rond het meer en door de stad en haalden wat te drinken en snacken (olijfjes, echte kaas, etc.) voor de avond in de hostel. Ook aten we regelmatig 'thuis', want de moeder des huizes was een geweldige kok en plantte tegen etenstijd ongevraagd heel de tafel vol met grote schalen met heeeeerlijke curries, groenten in diverse sausen, zoete aardappelen, mangocurry, bergen rijst, etc., etc.! Ook al waren we eigenlijk van plan in de stad te gaan eten, dit eten konden we ècht niet weerstaan… Ze vertelde altijd luid en duidelijk wat alles was en, heeeel belangrijk, hoe pittig het was: ‘Wery spicy, little spicy, no spicy, maybe for you little spicy, but for me no, if too spicy? You go on diet’ hilarisch! Op 1 avond regende het zo hard dat het overdekte terras waar wij zaten onder water liep, omdat het deels ook rioolwater was wat omhoog gekomen was, leek het me fris om even mijn voeten en slippers af te spoelen onder de (koude) douche, maar ook heel de badkamer stond onder riool- en regenwater…jech, dan maar wat drinkwater eroverheen gieten, want dit was wel erg smerig…ook weer een voordeel dat ik een vrouw was: de mannen waren druk in de weer met het water te bestrijden en met z’n 7-en was dat voldoende, de vrouwen keken toe en gaven aanwijzingen ;-) De vrouw des huizes woonde al 58 jaar in dit huis, maar had dit nog nooit meegemaakt, zelfs niet in het regenseizoen! Overal in huis werden ook potten, pannen en emmers onder alle lekken in het dak gezet en wij hadden geluk, onze kamer had geen enkel lek!
De volgende ochtend was het droog en nam ik de bus naar het nabij gelegen dorp Pinnewala waar een olifantenweeshuis was. De olifanten die hier verbleven waren verstoten en/of wees. Ervin ging niet mee, want het was nogal prijzig. Eenmaal in het park vond ik 4 olifanten die met hun poot aan een ketting vast zaten…oh nee, als dit het is vind ik het ook zonde van mijn geld en heel zielig voor de olifanten! De olifanten waren 2 moeders en 2 baby’s (olifantenbaby’s, dus toch nog flink groot!) en de baby’s kregen flesvoeding…zo’n 6 literflessen per baby..hmm ;-) Daarna wandelde ik rond en zag dat de overige 50 olifanten in een grote weide rondwandelen, aha, dat is beter! Het terrein was ‘omheind’ door enkele grote stenen waar de olifanten zeker makkelijk overheen konden, maar er liepen vele mahouts (olifanten verzorgers) rond om de olifanten èn de toeristen op een veilige afstand van elkaar te houden. Hier leerde ik de Franse Angèl kennen, gezellig :) Één van de olifanten had maar 3,5 poot en een andere was blind. Ook waren er baby olifantjes die nog geen controle over hun slurf hadden, erg grappig en schattig om te zien. En een zwangere olifant…jeetje, díe is groot! Enorm!! De olifanten zouden gaan badderen in de rivier, dus liepen we alvast het park uit richting de rivier. Halverwege hoorden we ineens een sirene en terwijl we zagen hoe bij winkeltjes de rekken met postkaarten en souvenirs naar binnen gehaald werden, werden wij de receptie ingetrokken: de olifanten kwamen en de weg moest dus olifant-vriendelijk leeggemaakt worden ;-) Ze werden het park uit geleid, door de winkelstraat naar de rivier en wij volgden. Het was geweldig te zien hoe de olifanten de rivier inliepen en zich over heel de breedte verspreidden. We genoten van het schouwspel van de badderende olifanten en toen het ging regenen doken we het terras op van een restaurant wat uitkeek over de rivier, perfect! Angèl en ik kletsten heel wat af en we besloten over 2 dagen samen naar onze volgende stop, het dorpje Ella, te reizen. Helemaal doorweekt en verkleumd kwam ik in mijn hostel aan…geen warme douche, dus dan maar een koude douche, droge kleren aan en een dekentje om me heen geslagen voor ik me bij de rest van de reizigers voegde voor een heerlijke maaltijd :) Doordat het zoveel regende, had ik besloten de trekking naar Adam’s Peak niet te doen. Een bergtocht van bijna 4u, die je zou moeten beginnen om half 3 ‘s nachts om een prachtige zonsopkomst te zien, spreekt mij niet aan als het zoveel en zo hard regent, bovendien zou dit weer ook het uitzicht ontnemen…dus reisde ik met Angèl naar Ella.

x
Hilde