Zon, zee, strand...en bergen

Hola todos!

Jawel, ik mocht weer een keer mijn Spaans oefenen!

Een ‘lekker’ vroege vlucht bracht ons naar de Spaanse zon: midden in de nacht, om 1u., liepen de wekkers af en net voor 2u reden we naar Schiphol.
's Morgens héél vroeg werden we met een bus van de luchthaven van Malaga naar ons hotel in Torremolinos gebracht, maar doordat we zo vroeg waren, konden we onze kamers nog niet in, dus besloten we een stukje over de boulevard te lopen en bij een strandtentje wat te drinken en te eten…wat een straf ;-)
Zodra we de kamers mochten betrekken, deed ieder even zijn ding: mama ging alles uit de koffers halen en in de kasten ophangen, papa ging de tv uittesten, Mas & Georg sloten zichzelf op hun veel te hete balkon op, in de hoop dat Sonne zou gaan slapen als ze dacht alleen in de kamer te zijn en ik trok alle kasten open en keek wat er allemaal te zien was in de kamer en op het balkon en ging vervolgens op weg naar de supermarkt…voor de eerste keer die dag ;-) Toen we goed en wel geïnstalleerd waren, besloten we een grote volksverhuizing te doen en we haalden de kasten weer leeg om mama & papa naar de studio van Mas, Georg & Sonne te verhuizen en het gezinnetje naar het 2-kamer appartement, zodat Sonne in de aparte slaapkamer hopelijk wel zou kunnen slapen en Mas & Georg zich niet tijdens elk dutje hoefden buiten te sluiten op het hete balkon. Terwijl de opa en oma oppasten, beklommen Mas, Georg en ik de trappen naar het stadscentrum om nogmaals wat inkopen te doen bij de Carrefour en toen we terug waren en net uitgerust, besloot ik nógmaals de steile trappen met papa en mama te beklimmen om de laatste ‘hoognodige’ boodschapjes in te slaan ;-) toen had ik wel genoeg geklommen voor de eerste dag ;-)

De volgende ochtend zou er om 10u een informatie bijeenkomst zijn van de reisorganisatie, maar omdat we enigszins vertraging op hadden gelopen bij het uitgebreide ontbijtbuffet, besloten we dat ik alleen zou gaan. Gewapend met pen en papier om aantekeningen te maken, zodat ik later verslag uit kon brengen, rende ik de lobby van het hotel in en vroeg de standplaatshost van Neckermann of ik nog op tijd was voor de bijeenkomst. Hij keek op zijn horloge en antwoordde heel bijdehand dat het 3 over 10 was, dus eigenlijk was ik laat…maar terwijl ik om me heen keek waar de bijeenkomst dan plaatsvond, informeerde hij me dat ik de enige was….aha. Hij heette me welkom namens Neckermann en vroeg me wat hij voor me kon doen…eh… nou ja, wat zou ik te horen krijgen bij de informatie bijeenkomst? Ik wilde graag weten welke excursiemogelijkheden er waren… nou ja, eigenlijk hadden Mas en ik al besproken dat we papa & mama het Alhambra in Granada wilden laten bezoeken, dus daar vroeg ik gericht naar. Vervolgens spurtte ik weer terug naar het ontbijtbuffet om nog een espresso te nemen voor we het ontbijt afrondden ;-)

Omdat papa gisteren al genoeg trappen had beklommen voor de hele week, maakten hij, mama en ik een langdurige wandeling over de vlakke boulevard naar de haven van Benalmadena. Op de terugweg namen we een lekker lokaal biertje op een terras waar we luisterden naar Spaanstalige muziek uit de luidsprekers en Hollands ‘geklets’ van de omliggende tafeltjes ;-)

Op maandag vertrokken mama en ik heel vroeg naar de ontbijtzaal om daarna een mooie, lange en intensieve wandeling in de bergen nabij Torremolinos te maken. Bepakt met eten, drinken, fototoestel, zonnebrand, DEET en verrekijker trokken we erop uit. De route had ik van internet op mijn telefoon gedownload en met behulp van gps hoefden we er alleen op te letten dat we op hetzelfde streepje bleven als mijn telefoon aangaf (zo nauwkeurig dat het zichtbaar was zodra we enkele meters afweken!). Waar we niet op berekend waren, was het terrein wat niet alleen erg steil was op sommige plaatsen, maar ook bestond uit grote, glijdende kiezels en/of een laag dennennaalden, die zelfs zo glad was, dat mama er op een steile helling onderuit ging!! Tevens liep een deel van het pad door hulst-achtige, scherpe bosjes, die onze blote benen krasten, zodat het leek of we met een stel wilde katten hadden gevochten… Op een moment dachten we toch even het pad kwijt te zijn, want … het hield op…mama liep even een stukje bergopwaarts om te kijken of het pad daar verder liep en… gleed een beetje uit, maar greep zich goed vast…in een grote cactusachtige plant: 5 grote stekels staken uit haar hand! Heel bedaard vroeg ze me vriendelijk en rustig of ik de stekels eruit wilde trekken :-P Toen zag ik een kabel die door ringen in de rotsen bevestigd was en over een richel voor schoenmaat 37 klauterden we verder… nu klinkt dat heel gedurfd en spannend, maar mijn mama en ik hebben vorig jaar in Noorwegen wel gevaarlijkere capriolen uitgehaald, zoals het oversteken van een waterval terwijl we ons vasthielden aan graspollen en klommen over het mos op natte stenen…dus deze kabel was kinderspel voor ons ;-) Na ca. 20km in 5u klimmen en klauteren, kwamen we terug in de bewoonde wereld waar we onszelf trakteerden op een welverdiend biertje :-D

Terwijl mama en papa op woensdagochtend vroeg met de bus naar Granada gingen waar ze de stad en het Alhambra bezochten, trok ik erop uit naar het pittoreske ’pueblo blanco’ Mijas. Ik was niet de enige toerist die dit witte dorpje bezocht! Ik bewonderde de ezeltaxi’s, paarden met wagens en het uitzicht over de 5km verderop en 400mtr lager gelegen Middellandse Zee. Nadat ik heerlijk door de smalle straatjes gestruind had en wat winkeltjes bekeken had, klom ik verder omhoog het dorp uit om een wandeling door de bergen te gaan maken. Tijdens mijn klim genoot ik van de bergen en het prachtige uitzicht over zee. Ik probeerde een foto van mezelf te maken met dit geweldige uitzicht en plaatste mijn fototoestel op een statief en stelde de zelfontspanner in… na 3 aardige pogingen, kwamen er andere toeristen aan, dus moest ik mijn camera van het pad halen en maakte van de gelegenheid gebruik om te vragen of zij een foto van mij wilden maken. We bespraken het indrukwekkende uitzicht en toen werd me gevraagd of ik dat ook op de achtergrond wilde..eh..ja, dat was duidelijk wel de bedoeling… Helaas, het was goed bedoeld, maar de foto was niet zoals ik gewenst had…de indrukwekkende achtergrond staat niet op de foto, dus volgende keer toch maar op mijn statief vertrouwen ;-) Na anderhalf uur klimmen bereikte ik de bergtop de Pico de Malaga! Ik moest nog 50mtr klauteren in de harde wind en over bijna onbegaanbaar berggebied (lees: klimmen & glijden!!), maar het uitzicht was super! Aan de ene zijde keek ik uit over de Middellandse Zee en aan de andere zijde zag ik de Sierra Nevada. Ik genoot even van het weidse uitzicht, want het waaide ècht heel hard en het was onwijs koud, dus ik besloot na korte tijd weer naar beneden te glijden en via een andere route weer naar Mijas terug te keren. Op dit deel van de route was het pad soms wat breder en had een stevigere ondergrond dan de grote kiezels waar je steeds over naar beneden rolt, dus ik kon het niet laten om delen naar beneden te rennen….heeeeerlijk!! 4 uur nadat ik aan mijn tocht begonnen was, zat ik weer in Mijas op een terrasje uit te rusten ;-) De volgende 2 dagen kon ik nauwelijks mijn benen optillen van de spierpijn van de enthousiaste afdaling ;-)

De rest van de dagen en avonden brachten we relaxend door op ons mega grote balkon, op het strand, bij het zwembad en wandelend over de boulevard waar we stopten voor een frozen yoghurt of een biertje op terras of lounge bar ;-)

Het was een heeeerlijke en ontzettend leuke vakantie!!

Besos!