Relaxen in de jungle...

Namasté!

Ook al ben ik sinds 2 weken in India, ik moet toch eerst nog een afsluitend verhaaltje over Nepal schrijven:

Gedrieën (Finse Tanja, Italiaanse Katty en ik) kwamen we in het paradijs aan… Bardiya National Park, Forest Hideaway Lodge! Geweldig! Zóóó groen, en relaxed! We zouden hier eigenlijk maar 1, maximaal 2 dagen blijven, maar toen we ervoeren hoe mooi en rustgevend dit paradijsje was èn wij ook nog’ns als prinsesje behandeld werden ;-), besloten we er een extra dag bij te nemen! Het begon ermee dat wij met z’n 3-en een tent zouden delen: zou het een soort wigwam zijn? of net zo’n ronde tent als in Tibet? of mss meer als in Mongolië? Nee…het was een ordinaire 2-persoonstent zoals ik 16jr geleden tijdens een vakantie in Deventer had…het leek eigenlijk wel dezelfde tent, want hij was helemaal verkleurd, de naden van oa. de rits hingen los en een fikse regenbui van afgelopen nacht maakte het plaatje niet aantrekkelijker…hmm.. De manager van de lodge besloot ons aan te bieden om in een cottage te slapen zonder extra kosten (tja, wie wil nou de volgende ochtend 3 verzopen dames met een zwaar ochtendhumeur zien ;-) ). We bekeken een cottage en vonden het een goede optie, maarre…..we zijn met z’n 3-en? Kan er dan een 3e bed bijgezet worden in de cottage? In no time kwamen 2 Nepaleesjes aanrennen met een bedframe en een 3e erachteraan met een matras, mooi, maarre….heb je voor dit bed dan óók een klamboe? Ze vlogen weer en binnen 15 min. was ons paleisje compleet en installeerden wij ons met onze spulletjes, nadat we onze kannetjes koffie op hadden :) De rest van de dag hingen en wandelden we een beetje rond, zaten onder een parasol te lezen en..tja..vierden een luie vakantie ;-)

De cottage was gemaakt van klei met olifantengras en wanneer je per ongeluk tegen de muur stootte, dan wilde er wel eens een stukje vanaf vallen….voorzichtig dus ;-) Ook hing er een waarschuwingsbrief wat te doen als je ‘s nachts hard gegil en lawaai hoorde, dan waren er waarschijnlijk olifanten in het nabijgelegen dorp de oogst aan het ruïneren en jaagden de dorpsbewoners deze weg met veel lawaai. Je werd er duidelijk op gewezen vooral niet je cottage uit te gaan om te kijken, want het zou wel eens levensgevaarlijk kunnen zijn… In het geval een olifant op het terrein van de lodge zou komen, dan zouden we uit onze cottage gehaald worden door personeel en naar het restaurant begeleid worden, want klei en olifantengras lijkt mss heel sterk, het kan niet tegen het gewicht van een olifant op! Hmm zou zo’n papier ook in de tent hebben gehangen? Verder stond er ook nog vermeld dat wanneer de situatie wèl veilig was een medewerker je zou komen halen om de olifanten te bewonderen, dat is dan weer leuk he! ‘Helaas’ zijn wij nooit ‘s nachts wakker geworden van het lawaai van olifanten… :(

‘s Avonds zaten we gezellig buiten met andere reizigers die die dag het park bezocht hadden: ze hadden geen wilde dieren gezien (sorry, we zijn inmiddels zo verwend, dat we apen niet meer meetellen, want die zie je overal, in elke stad) en heeeel veel regen gehad…oh oh, ze adviseerden ons ook een boek mee te nemen, want dieren spotten is wachten wachten wachten…

Om half 7 zaten we de volgende ochtend aan ons ontbijt en om 7u begon onze safariwalk: een wandeling door het Nationaal Park met gids. Op weg naar het park legde onze gids uit dat een wandeling in het park niet geheel zonder gevaar was en hij vertelde wat we moesten doen als verschillende wilde dieren ons te dicht naderden: neushoorn: ín of àchter een boom verstoppen en als je moet rennen, laat dan iets met je geur vallen, zodat hij afgeleid wordt zoals je camera bijvoorbeeld…CAMERA?? No way! Ik probeer wel al rennend mn shirt of zelfs mn broek uit te trekken, maar ik voer mn camera niet aan een neushoorn!! En zo waren er ook olifanten en tijgers in het park, maar…natuurlijk nooit de garantie dat je er daadwerkelijk 1 ziet… We kregen wel de garantie dat we bloedzuigers zouden zien…leuk, gelukkig had de gids zout, om ze van je te verwijderen zonder dat je een wond overhield die bleef bloeden, maar ja…als je er ineens 1-tje naast je navel hebt..sorry, paniekreactie en ik trok hem zo los, charmant ;-) Later had ik er tijdens de lunch 1 in mijn zij, dus riep geheel zelfbeheerst ZOUT ZOUT ZOUT BLOEDZUIGER BLOEDZUIGER BLOEDZUIGER HELP ;-) Tja, ik moest toch ff duidelijk maken dat ik het zout snel nodig had en niet om wat over mijn lunch te gooien ;-) Gelukkig kwam Katty tot de redding en strooide met een stoïcijns gezicht wat zout op de boosdoener, die vervolgens van me afrolde en in het deksel van mijn lunchbox terecht kwam waar hij door ons 3-en bestudeerd werd vol afgrijzing (waarna we ons weer rustig tot onze lunch wendden ;-) ).

Maar goed, het eerste wat we zagen toen we het park binnenkwamen was veelbelovend….vers olifantenpoep! Van déze ochtend (en aangezien het pas half 8 was, vermoedde ik dat de olifant vanuit de bosjes naar ons stond te kijken hoe onze gids in zijn poep stond te wroeten…). We liepen voorzichtig, maakten zo min mogelijk geluid, maar vonden helaas geen olifant :( Na een eindje wandelen, koos onze gids een mooi uitzichtpunt vanwaar we de rivier konden overzien. We zagen apen, herten en vogels en terwijl wij ons vermaakten met een boekje, dagboek en/of dutje, hield onze gids de omgeving in de gaten :) Opeens hoorden we een hels kabaal van wat leek op brekende bomen achter ons, we dachten alle 3 hetzelfde: daar komt iets groots aan! (en komt het rechtstreeks onze kant op? zitten we in de weg? want we kunnen best een stukje opzij hoor….). Terwijl het lawaai angstaanjagend dichterbij kwam, zagen we dat er geen bomen omvergelopen werden, maar takken naar beneden gegooid werden..het waren een stel spelende apen…jammer. We gingen weer een eindje lopen en tegen lunchtijd zagen we het stel van gisteren weer, ze hadden nog steeds niets gezien en zouden na de lunch terug gaan, want ze hadden maar een halve dag excursie. Wij namen iets verderop plaats en genoten onze lunch en onze boekjes en dutjes en oh ja..zagen nog wat wilde zwijnen.. Tot onze gids ineens naar ons toe gerend kwam en riep dat we onze camera’s moesten pakken, want er zou een tijger komen!! We lieten direct alles uit onze handen vallen, graaiden onze camera’s mee en renden achter onze gids aan. We namen plaats bij het andere stel en onze gids legde uit dat apen op een bepaalde manier naar elkaar schreeuwen als er een tijger aan komt en ze schreeuwden nu op die manier! Gespannen zaten we allemaal te turen tot de gids ineens de tijger zag in de schaduw van een boom. Enkele seconden later kwam hij tevoorschijn!! Wauw!! Daar liep, op nog geen 200mtr. afstand, een Bengaalse tijger!! Ongelooflijk! Op zijn dooie gemak liep hij door de rivierbedding en stopte even om zijn kop onze richting uit te draaien, direct stopte iedereen met het nemen van foto’s en met ademen hihi toen liep hij weer verder, dit alles duurde enkele minuten, maar lang genoeg om foto’s te maken èn om van het moment te genieten!! We waren allemaal sprakeloos, onze gids vertelde dat het voor hem 4 mnd geleden was dat hij voor het laatst een tijger had gezien, er zijn er ook maar ca. 22 in het gehele park, dus je moet ook wel héél veel geluk hebben er 1 te zien! :D
Het stel vertrok niet veel later…in de richting waarin de tijger verdwenen was..eh..nice. De rest van onze dag kon niet meer stuk!! Jammer dat we geen wilde olifanten zagen (alleen die door boeren en lodges getraind waren) en geen wilde neushoorns (alleen een gevangen exemplaar wat blind en doof was en daarom gevaarlijk), maar dat gaf allemaal niets, want wij hadden een tijger gezien!! Yeah!!

De volgende dag vroegen we of er toevallig nergens hangmatten hingen, want het leek ons heerlijk ons laatste dagje met een boekje in een hangmat door te brengen… En ja hoor, binnen 10 min. hingen er hangmatten!! Geweldig! Dus weer een dagje: rondje lopen in de omgeving, handwasje doen (ja ja, soms moet er toch ook gewerkt worden ;-) ), en schommelen in de hangmat :) Paradijs!!

Nepal behoort zeker tot 1 van mijn favorieten en ik zou iedereen aanbevelen er ‘ns heen te gaan!

Xx