Van Amsterdam naar Guayaquil

Holá todos :)

Hè hè, de inpak- en afscheidsstress zit er op... althans, de inpakstress houdt bij mij nooit op wanneer ik reis, want maandag moet ik toch weer proberen mn tas in te pakken en dan mèt dikke spijkerbroek er in... en tegen de tijd dat ik souvenirs aan ga schaffen...

Maar de vluchten zijn iig goed gegaan.. redelijk goed eigenlijk :)
De eerste vertraging liepen we op doordat ik bijna in Klundert ontdekte dat ik mijn roze kettinkje en roze oorbellen was vergeten in te doen.. tja, essentieel he, dus ff het stuur omgooien en terug naar Oudenbosch. Natuurlijk waren we nog ruim op tijd op Schiphol, want de familie Traats houdt wel rekening met een marge van "stel dat er 20km file staat en alle banden gaan lek"! Eenmaal op Schiphol heb ik mbv mn suske ingecheckt.. ze heeft nog geprobeerd om me in de businessclass te praten.. maar helaas, het resultaat was dat ik stoel L kreeg... ik vermoedde dat dat op de vleugel was, maar het bleek dat het Ecuadoriaans alphabet alleen uit even letters bestaat :D
Toen zij we even gezellig wat gaan drinken en hebben papa overtuigd zn grote mok koffie achterover te slaan, zodat we nog even een "luchtje konden scheppen". Vervolgens papa gedwongen zn "luchtje" halverwege uit te maken, want ik was al klaar en kreeg het op mn heupen ;-)
En toen kwam de 2e vertraging: 1 uur later vertrekken van Schiphol, fijn, want dan hoefde ik geen 2,5u op Madrid te wachten... dus om 20u ging ik eindelijk de lucht in.

Op Madrid moest ik de borden met "RSU" volgen stond op mn boardingcard, ging allemaal prima! Maar ineens slenterde ik voorbij een bord waar bij elke letter een andere tijdsafstand stond... ohoh, naar welke moet ik dan? Had verder nog geen vluchtgegevensborden gezien... toen kwam ik ook nog eens op een perron uit.. ff dacht ik dat het mis zou gaan en dat het om verschillende haltes zou gaan en ik dus niet wist welke ik zou moeten hebben... ienemienemutte... en toen zag ik het licht aan het einde van de tunnel en stonden nog steeds alle 3 de letters er :)

Bij de gate werd het mañana, mañana gevoel voor het eerst merkbaar, toen ik geamuseerd stond toe te kijken hoe vrijwel iedereen die van de lopende band kwam eraf stapte en bleef staan... Vervolgens komen er dan meer mensen over dezelfde band die òf ook bij deze gate moesten zijn, en dus bleven staan, òf ze moesten verder en om en door een steeds grotere groep mensen die mooi tussen de 2 lopende banden bleef staan.. heel grappig :)

Beetje jammer was mijn kennis van de Spaanse taal... of eigenlijk het ontbreken hiervan... elke keer als er wat werd omgeroepen, ging dit eerst in het rap-Spaans en vervolgens in het gebroken Engels, maar dat hoorde ik dan al niet meer, omdat al mijn vluchtgenoten Spaanstalig waren en na elke mededeling met elkaar (luidkeels) het bericht ging bespreken, waardoor ik dus geen idee had wat er om geroepen werd, maar ik pas me aan: ach ja, mañana, mañana, het zal wel. Tot de meute in beweging kwam..eh.. toch maar ff navragen dan.

De 3e vertraging van 2u., mr we mochten bij het buffetrestaurant even verderop kostenloos een gigantisch stokbrood en blikje drinken halen... ja, dat restaurant was niet moeilijk te vinden, want er stond al een rij van 100m ;-) Gelukkig was het restaurantpersoneel eerder ingelicht dan wij en werden er stapels belegde stokbroden aangesleept :)
Rond 2u ging ik dan eindelijk aan boord en na de vliegtuigmaaltijd en een film heb ik heeeeeerlijk geslapen :)

Nu ben ik in Guayaquil in een hotel tegenover de 2,5km lange boulevard... ik vermaak me wel :)
Maandag vertrek ik naar de Galapagos eilanden en ik denk dat ze daar geen wifi hebben ;-)

Adiós!
Hilde