Chileense gastvrijheid...???

Chileense gastvrijheid???

Na de zoutvlakten gingen we door naar Chili. Eerst in een minivan waarvan de bestuurders ons onze plaatsen toeblafte. Hij wilde het busje gewoon stabiel hebben, mr ipv dat te vragen en/of uit te leggen, blafte hij ons toe waar we moesten zitten… Vervolgens kwamen we bij de grens aan en waren we blij dat we de bloedhete bus uitkonden, maar net toen Lee z’n voet buiten de bus wilde zetten, werden we (wederom) op onze vingers getikt door de chauffeur dat wij helemaal niet wisten wat we moesten doen, dus dat we op zijn instructies moesten wachten voor we in beweging kwamen en hij zou naar binnen gaan om ons aan te kondigen bij de douane en ondertussen moesten wij wachten. Toen Lee toch een voet buiten de bloedhete bus zette, flipte de chauffeur… wat Lee wel niet in z’n hoofd haalde… we moesten wachten en mochten de bus niet uit omdat we op Chileens grondgebied waren en moesten wachten op akkoord van de douane… Lee sprong snel terug de bus in ;-)
Vervolgens mochten we na 5 min. de bus uit en de douane formaliteiten ondergaan. Toen nog 5 min. Naar het dorpje San Pedro de Atacama. Hier aangekomen besloten we een restaurantje als hoofdkwartier te gebruiken: we lieten onze bagage achter met 2 personen, 2 anderen gingen op hosteljacht en 2 anderen gingen op geldwissel-mogelijkheden-jacht. Na een paar drankjes in het restaurantje wilden we lunch bestellen en daarna nr de hostel. De lunchkaart bestond voornamelijk uit kipgerechten en quiche, mr helaas hadden ze geen kip vandaag.. en ook geen quiche…dus dan mr verder kijken, mr eerst werden we nog door de eigenaar uitgescholden omdat we daar een half uur 2 tafels bezet hadden gehouden en vervolgens niets aten… tja, als je meer dan de helft van je menukaart niet kan aanbieden… sorry hoor..
De volgende ochtend gingen 3 van ons door naar Santiago en Lee & Lindsay zouden verhuizen van een 2-persoonskamer naar mijn dormitory. Ook zou er nog een andere jongen bijkomen die samen met L&L een paar uur in de receptie wachtte tot de kamers klaar waren. Ondertussen kwamen meerdere reizigers binnen en zowel zij als L&L kregen een bed, mr de jongen moest blijven wachten en wachten en wachten. Ook was er geen draadloos internet beschikbaar, omdat deze vergeten was ingeschakeld te worden, mr toen we hierover klaagden, kregen we te horen dat de router pas aangezet kon worden als de vrouw die avonddienst had er weer was… we konden praten als brugman, mr de dienstdoende tang weigerde de router aan te zetten omdat ze niet wist wat een router was en we konden wijzen wat we wilden, mr geen kans dat wij hem aan mochten zetten.. bovendien, zei de vrouw, was wifi gratis, dus we mochten blij zijn dat het er überhaupt was…??? Eh.. daarom hadden we deze hostel gekozen en de kamerprijs was er ook naar!
Toen ik na een heerlijk ontbijtje terugkwam, bleek er chaos te zijn in de receptie, het was niet meer duidelijk welke bedden vrij waren, welke bezet en door wie… en de jongen, die al een paar uur zat te wachten, bleek geen bed te hebben, want, zeiden ze, hij had niet gezegd dat hij een bed wilde, alleen gevraagd of er een beschikbaar was en ondanks dat er 4 gasten getuigen waren dat hem toegezegd was in kamer 2 een bed te krijgen, bleef dit stellig ontkend te worden door de receptionistes! Toen wij nog even buiten aan het praten waren over de ongelooflijke onvriendelijkheid en oneerlijkheid hiervan, werd ons medegedeeld dat als we een probleem hadden, we eruit gezet zouden worden… WAT?? Tè bizar voor woorden! Gelukkig zouden we de volgende dag doorreizen, mr eerst werden we nog even afgeblaft voor we de bus naar Argentinië in gingen en streng toegesproken voor we bij de grens arriveerden…. Brrrrr
We hebben wel 1 vriendelijk en aardig persoon ontmoet hoor! De eerste avond hadden we de liefste ober van San Pedro, hij huppelde weg bij elke vraag die we stelden om vervolgens met het gevraagde weer terug te huppelen, hij lachte veel en deed erg zn best, echt een schatje :)

Voor zover mijn ervaring met 3 dagen Chili… Ik ben ervan overtuigd dat het ook beter en leuker kan en niet alle Chilenen zijn zoals de mensen in de toeristische sector van San Pedro de Atacama...

Besos!