Zout, zand en een jeep...

Vanuit Potosí ging ik naar Uyuni vanwaar ik met Kate, Nikky, Peter en een Engels stel een 3 daagse tocht naar de zoutvlakten van Uyuni zou gaan maken. De bus van Peter en mij kwam iets later aan in Uyuni, waardoor we in een gespreid bedje belandden: de anderen hadden al een goede hostel uitgezocht en waren langs diverse reisbureaus gegaan om informatie op te vragen :) Dus aangekomen in de hostel hield Lindsay een “presentatie” over de diverse mogelijkheden ;-) Vervolgens zijn we de tour gaan boeken en toen naar de pizzeria :) en tenslotte nog even de stad ingegaan om wat inkopen te doen (toiletpapier en snacks) en even snel een mailtje naar het thuisfront sturen voordat ze denken dat ik in de mijnen ben blijven hangen ;-)
De volgende ochtend hadden we om 8u afgesproken om te ontbijten, zodat we om 9u met de jeep op pad konden gaan. De openbare douches zouden pas om 7u opengaan, wat al redelijk belachelijk is, dus om 7u stormde ik richting de badkamers, van de 6 waren er ook nog’ns 4 gesloten, mr gelukkig was ik vroeg en kon ik meteen onder de douche, zonder licht, want ook dat werkte niet… het moest niet gekker worden! Niet lang daarna hoorde ik dat er in heel de stad geen elektriciteit was, aha, dus daarom was er geen licht in de douche, ik zag nog steeds het probleem niet, tot me duidelijk gemaakt werd dat dus ook de pinautomaten het niet deden… oh, oh, probleem! Lee & Lindsay hadden voldoende US$ om de tour voor iedereen af te betalen, mr we zaten nogal krap in cash voor onderweg, dus het ontbijt werd overgeslagen en vervangen door het inslaan van koekjes en twixen als ontbijt en ook het souvenirshoppen kon niet doorgaan, wat echt heel vervelend was, want in Bolivia is alles heel goedkoop en na de tour zouden we afgezet worden bij de grens naar Chili en dus niet meer in Bolivia komen… We hoorden dat de stroom om 10u terug zou komen, dus besloten we de tour wat later te beginnen zodat we toch nog kans hadden geld te pinnen. Intussen hingen we een beetje in de stad rond, kijkend naar leuke souvenirtjes die we niet konden betalen en menukaarten met te kostbare ontbijtjes ;-) Tot Peter op het lawaai van een generator afging en bleek dat deze bij de bank stond! Geweldig! Snel ff pinnen en nog wat kopen en de rest opzoeken… en shoppen ;-)

De Salar de Uyuni is een zoutvlakte die ontstaan is door het opdrogen van een prehistorisch zoutmeer. We reden per jeep door de eindeloze, witte vlakte en lunchten bij een voormalig eiland: een oase van cactussen. Hier kon je ook geweldige foto’s maken, doordat het helemaal vlak was en de strakblauwe lucht (nou ja, bijna dan ;-) ) afstak tegen de witte grond. We hebben ons prima vermaakt en kwamen met steeds nieuwe ideeën! (zie de foto’s) ‘s Avonds overnachtten we in een zouthotel: een hotel voornamelijk gemaakt van zout, was heel grappig, mr best vervelend dat alles onder het zout zat: je tas, je bed, je schoenen…. En we maakten ons een beetje zorgen dat dit het “goede” hotel was en we de nacht erna in een “basic hostel” zouden overnachten.. Dit was voor onze maatstaven nl. al heel basic ;-)
Na een slechte nachtrust voor iedereen (bij mij viel het eigenlijk wel mee) kregen we een vreselijk ontbijt: brood waarmee je iemand z’n hersens in kon slaan… we vroegen waar de door het reisbureau beloofde pannenkoeken waren, mr die waren voor morgen zei de gids, en de muesli die we gisteren hadden gezien? Dit werd ontkend door de gids, er was geen muesli.. nooit geweest.. zucht, zou hij ze de avond ervoor geruild hebben voor een biertje ofzo? Daarna gingen we op weg naar diverse lagunes, prachtig! We zagen ontzettend veel flamingo’s en ook vicuña’s, alpaca’s en andere dieren. Bij de laatste lagune waaide het onwijs hard (voor Nederlandse termen was dit zeker al lang een windalarm geweest!) en hier was onze basic hostel… we wisten al wel dat er geen douche zou zijn, mr het was ons niet duidelijk dat er helemaal geen water zou zijn! Dus met een emmertje water uit een ton scheppen om de wc door te trekken ;-) Kate en ik besloten een eind rond de lagune te gaan lopen, want we vonden dat we wel weer wat sportieve inspanning mochten leveren na onze luie tijd na Machu Picchu ;-) Dus, haarband in, kapuchon op, sjaal aan en op pad. De heenweg liep wat moeizaam door het losse grind/zand en we moesten wat stroompjes oversteken over stenen. We liepen ruim een half uur tot we bij de rotsen aankwamen en na een kleine klim zagen we een mooi uitkijkgebouwtje waar we even bij konden komen. Daarna begonnen we aan de terugtocht.. wind tegen! Oef, dat viel niet mee! We moesten ook regelmatig even omdraaien om niet gezandstraald te worden. Na een uitputtende wandeling kwamen we terug bij de hostel en stonden er thee en koekjes voor ons klaar, dat maakt het weer goed :)
Na een kort nachtje (om half 5 werden we gewekt) gingen we weer op weg met de jeep. Onze gids houdt er altijd van de 1e zijn en ziet onze tocht door de zoutvlakten dan ook als een soort Paris - Dakar… Zo haalt hij op mogelijker- en onmogelijkerwijze de ene tourconcurrent na de andere in door van de hoofdpaden af te wijken..en te racen. En het lukt hem ook steeds hoor! We hebben wel een paar schrikmomenten beleefd, mr geen zo ernstig dat we wilden dat hij langzamer ging rijden… integendeel, wij moedigden hem nog aan ook!
Na een prachtige zonsopkomst gezien te hebben, kwamen we aan bij warmwaterbronnen. Terwijl onze gids ons pannenkoekenontbijt voorbereidde, konden wij lekker badderen. Helaas had ik al sinds gisternacht onwijze buikkrampen, dus ik heb me bij het omkleden bedacht om me alleen (weer ;-) ) te wassen met babydoekjes en direct schone kleding aan te trekken ipv me met pijn en moeite in mn bikini te hijsen. Na het pannenkoekenontbijt (wat ik óók over heb geslagen ivm buikkrampen :( ) reden we richting de Chileense grens waar onze tour eindigde..

Besos!