Indiase schoonheid...

Namasté!

Dankjulliewel voor jullie reacties op mijn vorige blog :)

Namasté is een Hindu-woord en niet aan landgrenzen gebonden, dus m’n 1e Indiase woordjes kende ik al toen ik het land in kwam!!
Ik had al veel over India gehoord…vooral dat het een land is waar je òf van houdt òf je haat het, dus zo’n 2 wkn geleden kwam het uur der waarheid voor mij… Ik verwachtte het ergste, dus dan kan het alleen maar meevallen! En dat deed het! Nou ja, het was wel héél druk en héél lawaaierig, maar niets wat ik nog niet meegemaakt had…
Ik reisde eerst door naar Varanasi, één van de heiligste plaatsen in India. Langs de heilige rivier de Ganges die door deze stad stroomt, heeft zich een labyrint van smalle steegjes gevormd, waar de bewoners, toeristen, maar ook tig koeien en honden zich door voortbewegen. Probeer je dit voor te stellen…en realiseer je dan dat van bovengenoemde 4 groepen, niet iedereen het doen van z’n behoefte als een privé aangelegenheid voor thuis ziet… Tevens wordt afval in India gewoon óveral neergegooid. Is je fles leeg? Laat hem vallen. Heb je net iets in plastic verpakking gekocht? Laat het voor de winkel of op je weg uit je handen vallen… Vreselijk!! En ongelooflijk! Je verplaatsen in de steegjes was (iig voor mij) dus een combinatie van: balanceren tussen stront en afval èn op de kaart c.q. m’n kompas kijken èn de weg vragen…oef..een hele opgave ;-) (na enkele dagen duwde ik wel gewoon met een vies gezicht een koe opzij ;-)
Op 1 onfortuinlijke middag brak mijn slipper..ja, ik had dan wel het lef om slippers te dragen, maar nu strompelde ik dus op 1 slipper…en tja, geen keuze, ik moest de andere uitdoen (volgens Algemene Indiase Standaard had ik die kapotte slipper, of zelfs beide, waarschijnlijk in het steegje achter moeten laten als ik hem toch niet wilde laten repareren, maar dat gaat er bij mij niet in). Dus zo liep ik hééél voorzichtig richting mijn hostel, die ook steeds een blokje om ging, want ik kon hem nóóit terugvinden! Ik kon altijd in de buurt komen, maar de laatste paar steegjes en hoekjes..gelukkig waren er genoeg behulpzame buren die me altijd wel aanwezen in welke hoek mijn hostel zich nú weer verstopt had ;-) dus zo kwam ik na een klein half uurtje voorzichtig lopend in mijn hostel, waste mijn voeten, trok mijn wandelschoenen aan en binnen een uur had ik coole, nieuwe slippers gekocht :)
Daar waar de steegjes bij de Ganges uitkomen, is een Ghat: (meestal) een trap die de rivier in loopt. Varanasi heeft meer dan 80 Ghats en het spirituele leven van de Hindi speelt zich hier af. De Ghats hebben verschillende doelen en de Ghat het dichts bij mijn hostel was de: “Manikarnika Ghat”, dit was de belangrijkste crematie Ghat. Hier werden vanaf ‘s morgens vroeg de lijken op bamboestretchers naartoe gedragen en na een uitgebreid ritueel in brand gestoken. Na 2,5-3u. was het lichaam gecremeerd en werden de overblijfselen de Ganges ingeschoven. Op deze plaats stonden mannen en een Indiase zwembroek (lendendoek dus) tot hun bovenbenen in het water om met hun handen de rivierbodem af te zoeken naar goud wat de lijken evt. nog droegen… Dit ging ongeveer heel de dag door en per dag werden hier ruim 200 lijken gecremeerd. Kinderen werden niet gecremeerd. Ik zag een vader zijn kindje van ca. 8 jaar, gewikkeld in een wit laken, een boot indragen. Met nog wat naaste familie en een priester wordt naar het midden van de Ganges gevaren waar het lichaam, met een steen verzwaard, te water wordt gelaten. Je kunt gewoon naar de Manikarna Ghat toekomen, sterker nog, zodra je in de buurt komt vragen de locals al of je “the burning Ghat” zoekt, ongeacht je antwoord vertellen ze dat je nu kunt zien hoe de lijken verbrand worden en wilden ze je er bijna naartoe slepen (wat voor mij niet handig was, want ik moest naar mijn hostel...niet naar de Ghat).
Verder zie je bij vele Ghats hoe men zich wast in de heilige Ganges, hoe kinderen gewassen worden door hun ouders, hoe de was gedaan wordt en hoe deze op de oever te droge gelegd wordt. Het is een geweldige bedrijvigheid!
De eerste ochtend stond ik al om half 6 in mijn hotellobby, omdat er iedere ochtend een gratis boottocht over de Ganges georganiseerd werd! Geweldig om dit alles vanaf het water te zien! De boottocht ging in ruim een uur langs de belangrijkste Ghats en terug aan de wal besloot ik hetzelfde traject nogmaals te voet af te leggen in de hoop zo ook mooie foto’s te kunnen maken! Rond het middaguur deed ik even een dutje en daarna ging ik de steegjes weer in en liep de Ghats af :) Ook kwam ik een “oude bekende” tegen uit Nepal, waarmee ik regelmatig wat ging eten in een goed tentje.
Eigenlijk zagen mijn dagen in Varanasi er altijd hetzelfde uit: rond 6uur uit bed, langs de Ghats wandelen, middagdutje, door de steegjes wandelen… ;-)
Wat voor mij een groot verschil was met Nepal en Tibet, is dat men het hier niet erg vindt dat je foto’s neemt! Meestal vinden ze het prima! Een enkele heilige priester wil er geld voor en soms willen kinderen perse op de foto…ach ok, ik delete de foto later wel ;-)

Na een paar dagen in Varanasi doorgebracht te hebben, besloot ik door te reizen naar Khajuraho, waar een paar Hindu tempels staan waar iedereen wel rode oortjes van krijgt!! Kumasutra op en top (en op z’n kop hihi). Ik had hier eigenlijk maar 1 dag willen blijven, maar ontmoette aardige Indiase jongens en besloot een dag langer in dit rustige, kleine stadje te blijven. De eerste dag ging ik naar de grootste tempelgroep waar ik mijn ogen uitkeek. De gehele buitenkant van deze tempels bestond uit Kamasutra-beeldjes!! Nou ja, er waren ook beelden van strijders, strijdwagens, Goden en Godinnen, maar het merendeel ging toch zeker om het vrouwelijk schoon en sexuele acrobatiek (zoals het officieel vermeld wordt…). In dit genre zijn ruim 1000 beelden in en op de grootste tempel…en er zijn 11 tempels in het 1e deel…
Niet alleen ik, maar ook een groep Fransen, een Spaans stel, een Duits stel, een groep Amerikanen en nog wat zelfstandige bezoekers liepen met rode oortjes en vol verwondering en enigszins schaamte langs de tempels die aanbeden werden door de Hindu's. De meeste toeristen hadden ook nog een gids die wees op extra details, zoals de string van een ‘sexy lady’ was niet helemaal bevestigd of de 2 mensen die het stel helpen een bepaald standje te kunnen uitvoeren, worden zelf oraal bevredigd….etc. etc. Ik geloof best dat ik wat details gemist heb door de afwezigheid van een gids, maar ik vond dat ik toch genoeg zag ;-) Zelfs iets meer dan gewenst: op 1 tempel wordt uitgebeeld dat eh..een paard een man’s beste vriend kan zijn…
De dag erna bezocht ik nog wat overige tempels in de omgeving en bracht ik de meeste tijd al kaartend door met mijn 2 nieuwe vrienden. Voor de lunch verplaatsten we ons kaartspel naar het huis van een van hen waar z’n moeder & zus een heerlijke maaltijd bereid hadden, het was héééérlijk! En geweldig om zomaar bij iemand thuis te komen en mee te mogen eten!

De dag erna reisde ik door naar de stad Agra, voornamelijk bekend door het geweldige liefdesbouwwerk: de Taj Mahal. Deze is op vrijdag helaas gesloten, dus besteedde ik mijn eerste dag aan een bezoek aan de Baby Taj, ook een tombe helemaal gevormd uit marmer, zoals de Taj. En ging ik naar een plaats aan de andere zijde van de rivier vanwaar je een geweldig uitzicht over de Taj Mahal had…wauw! Geweldig! De volgende ochtend om iets voor 6 ‘s morgens sloot ik aan in de rij grmpf en na een poosje wachten en poosje schuifelen was ik net na 6.30 bij de detectiepoortjes, maar na een grondige check van mijn tas, werd mij medegedeeld dat zaklampen niet mee naar binnen mochten… wat? Ik had àl m’n eten en alle andere verboden dingen er al uitgehaald ('t was nogal strict daar), wat zou ik met een zaklamp aan kunnen richten? Maar ja…India met dagelijkse stroomonderbrekingen, ik had mijn zaklamp wel nodig! Dus ik wurmde me uit de rij, spurtte terug naar mijn hotel (at snel ff nog een mueslibar hihi) en spurtte weer terug om me door de rij te wurmen naar voren, want ik mocht wel meteen door…als de Indiase vrouwen in de rij me iig door zouden laten, gelukkig zag de dame van de bewaking me en riep wat naar de vrouwen in de rij, waarna deze me met überchagarijnige gezichten voor lieten gaan :D
De zon ging schuil achter een wolken-/smogdek, maar het aanblik van de Taj was prachtig!! Zo onwijs groot…en wit!! Er waren al redelijk wat bezoekers, dus een foto zonder mensen was niet mogelijk, maar toch, dít is hoe ík de Taj zag :) Geweldig! Ik maakte tig foto’s, vroeg anderen nog’ns tig foto’s van mij erbij te maken en genoot van de omgeving. Toen kwam ineens de zon door! Wauw, dit is het magische moment!! Onbeschrijfelijk!! Ik bezocht de tombe zelf nog en zat op een bankje de omgeving in me op te snuiven. Het was helemaal super!
(Sorry Marieke, ik hoop niet dat je nu met je hoofd tegen de muur staat te bonken… ;-) )
Daarna ging ik naar een restaurant wat een dakterras met uitzicht op de Taj had en at een lekker ontbijtje :) Vervolgens ging ik Agra Fort bezoeken. Een prachtig rood-zandsteen fort. Ik liep door de verschillende hallen en paleizen en zat weer even lekker relaxed in de tuin op een bankje. In dit fort werd Keizer Shah Jahan gevangen gezet kort nadat de herdenkingstombe voor zijn vrouw, de Taj Mahal, klaar was, tot zijn dood kon hij alleen uit het raam van zijn gevangenis een glimp opvangen van het bouwwerk wat hij zo liefdevol voor zijn overleden vrouw had laten vervaardigen…

X