Rondreizen in Rajasthan

Namasté!

Oooops… dat was ff lang geleden! Ik ben de afgelopen maand druk geweest met het verkennen van de Indiase provincie Rajasthan en in zuidelijke richting gereisd. Onderweg heb ik verschillende, interessante steden en gebieden bezocht en veel nieuwe, leuke reisgenoten ontmoet! Ik zal in deze blog wijden aan Rajasthan en de volgende aan mijn tocht zuidwaarts :)

Jaipur begin november
Ik verliet Agra een week later dan gepland, omdat ik ‘even’ een weekje aan mijn bed & toilet gekluisterd zat ;-) Ik had zelf medicijnen bij de apotheek gekocht, omdat ik vond dat ik geen dokter nodig had om vast te stellen waar ik last van had ;-) Tegen de tijd dat ik dacht dat ik wel de kracht had hervonden om mn rugzak op mijn rug te dragen (zonder ‘ongelukjes’ te krijgen), en een busreis van enkele uren kon volhouden (mbv diarrheeremmers), vertrok ik naar Jaipur, de roze stad vanwege zijn roze stadsmuren. Ondanks dat ik mij nog enigszins verzwakt voelde (sorry Ad, ik heb je advies om uit te zieken een week volgehouden, maar toen kon ik mij toch echt niet meer inhouden weer ’aan het werk’ gaan en de toerist uit te gaan hangen ;-) ) ben ik een rondwandeling door de stad gaan maken langs de vele, vele winkeltjes en mooie, historische gebouwen van verschillende architectuurstijlen. Zo bezocht ik het City Palace waar de verschillende stijlen zichtbaar waren in mooie torentjes, prachtig gekleurde poorten die de 4 jaargetijden voorstelden, een hal geheel bekleed met een mozaïek van spiegeltjes en kleine steentjes, geweldig! Ook bezocht ik het ‘Jantar Mantar’: een tuin vol met bouwwerken om het zon- en sterrenstelsel te zien en te berekenen, gebouwd in 1728. Omdat ik nog een beetje verzwakt en daardoor enigszins wezenloos rondliep, leek het me een goed idee om hierbij een audioguide te nemen, dit is een apparaat waarbij je met een koptelefoon rondloopt door de tuin waar bij elk ’instrument’ een nummer staat wat je intoetst op je apparaat en dan krijg je gesproken informatie hierover te horen. Helaas had het voor mij deze keer weinig toegevoegde waarde, omdat de informatie nogal technisch en wiskundig was en niet tot mij doordrong haha ik geloof dat ik daar met open mond en een groot vraagteken op mijn gezicht rondgelopen heb ;-)

Pushkar rond 5 november
Van de drukte en hectiek in Jaipur ben ik naar het dorpje Pushkar gegaan waar ik genoot van wandelingetjes langs vele tempels en rond het meer waar Hindu’s zich wassen en rituelen (puja) uitvoeren. Ondertussen maakte Pushkar zich gereed voor Diwali: het Hindi Nieuwjaar en tevens 1 van de belangrijkste feesten. De eigenaresse van mijn hostel, Karen, was een moderne, jonge vrouw (van mijn leeftijd dus) en zij gaf ons (haar gasten) de opdracht om rond 20u terug in de hostel te zijn, want dan zouden zij en haar familie de puja doen, een religieus ritueel, en wij waren uitgenodigd! Dit wilden wij natuurlijk niet missen, dus we waren braaf om 20u. thuis :) Karen had haar spijkerbroek en t-shirt omgeruild voor een prachtig, traditioneel gewaad van donkerrood zijde en satijn gedecoreerd met (echt) goud. Ze vertelde dat deze prachtige jurk haar trouwjurk geweest was en ontzettend duur was, nl. 20.000 rupees (ca. 340 euro), ze droeg hem nu op alle belangrijke feesten. We gingen naar een kleine ruimte waar een afbeelding hing van Laxmi, de god van de rijkdom, en nog 2 andere goden. Het gezin offerde rijst door deze op de poster te plakken en geld wat ervoor gelegd werd. Toen kreeg iedereen (ook wij) een armbandje van rood-geel touw omgebonden en vervolgens een bindi (rode stip) op ons hoofd. Er werd nog wat gezongen en kaarsen en wierook gebrand. Het ritueel duurde ca. een half uur en daarna gingen we met z’n allen naar het dakterras waar vuurwerk werd afgestoken. Karen stond in haar prachtige gewaad met in haar ene hand een digitale camera en in haar andere haar mobiele telefoon ;-) Haar man en kinderen (11 en 7 jaar) staken het vuurwerk af wat bestond uit siervuurwerk en heel wat knalvuurwerk. Om ons heen werd de hemel verlicht door prachtig vuurwerk en er werd heel wat afgeknald. Op straat wenste iedereen die je tegenkwam een happy Diwali en het vuurwerkspektakel ging door tot na 3u. ‘s nachts! Het was een hele belevenis en geweldig om zo’n ritueel in het echt en van dichtbij mee te maken!

Jaisalmer rond 10 november
Helemaal verkleumd stapte ik uit de nachtbus naar Jaisalmer. Ik had een 1-persoons slaapcoupeetje genomen, maar de ramen bij mijn slaapplaats sloten niet…ik had nog geprobeerd de kier mbv plastic tasjes en heel veel wc papier te dichten, maar ook dit was niet voldoende. Ín de rest van de bus was het ook ijskoud, dus mijn raampje aan de kant van het gangpad openen hielp ook niets… Tja, ze zeggen dat je al backpackend creatief leert denken en ik bedacht mij dat ik in mijn tas een regenhoes had die onderin achter een ritsje verstopt zat, ik wilde deze over mijn benen leggen voor de warmte en tegen de binnen waaiende wind, maar helaas…na 20 minuten proberen, kreeg ik de rits nog niet open en ik had deze keer geen kaars in mijn tas om de rits soepeler te laten lopen, zoals ik wel eens in Afrika had gedaan toen we de rits van het zeil van de tent niet open kregen ;-) Toen ik na die 20 minuten ineens alleen het lipje van de rits in mijn handen had, gaf ik het maar op ;-) Ik ontmoette Nicki, een Ierse, die meer ervaring had met nachtbussen en een dekentje bij zich had, maar ondanks dat had ook zij heel de nacht liggen klappertanden. We gingen samen naar een hostel en lieten ons informeren over de mogelijkheid een woestijnsafari per kameel te doen. Na flink onderhandelen (ik word hier bijna goed in…hoe zal dat straks thuis gaan in de supermarkt?) boekten we een 3-daagse tocht en vertrokken de stad in om deze te bezichtigen en om wat inkopen te doen voor ‘Camel College‘. De volgende ochtend na een ontbijt van pannenkoeken met banaan en chocoladesaus, vertrokken we per jeep de woestijn in waar we onze gids, Ismaël, troffen. De kamelen werden volgepakt met een paar mega bidons drinkwater en eten voor 3 dagen. Onze groep bestond uit nog 3 Britse jongens en we waren de kamelen al een beetje aan het verdelen ;-) Onverwacht werd aan mij, de kleinste van de groep, de grootste kameel toegewezen… Eh, met een kleine aanloop sprong ik op de kameel en hing dan op mijn buik over zijn rug om vanuit díe charmante houding een been naar de andere kant te zwaaien en zo een comfortabele positie te vinden, wat niet makkelijk is op een kameel! Om ons tegen de sterke zon te beschermen, kregen we allemaal een fel oranje tulband omgebonden en droeg ik een dun vestje met lange mouwen. Toen we allemaal zo comfortabel mogelijk op de kamelen zaten, gingen we op pad. 3 dagen lang zat Paul op een kameel achter mij en ik hoorde hem regelmatig kreunen en steunen van pijn…ach, dan wist ik tenminste zeker dat hij nog achter me zat en niet van de kameel afgevallen was ;-) Aan het einde van de 1e ochtend stopten we en zag ik dat ik ongemerkt mijn mouwen opgestroopt had, waardoor een duidelijke streep zichtbaar was tot waar ik verbrand was. Ismaël maakte eerst chai (gekruide, Indiase thee) en daarna onze lunch van groenten en saus welke we aten mbv chapati’s (soort plat, rond brood) ipv bestek :) Daarna liet Ismaël ons zien hoe je de afwas deed met een klein beetje water en verder los zand :) Na een rustpauze vervolgden we onze tocht naar zandduinen waar we ook zouden overnachten. Nicki en ik raakten door het dolle heen van deze prachtige duinen en renden naar boven waar ik eerst probeerde radslag naar beneden te doen en vervolgens lieten we ons op onze zij naar beneden rollen! We hadden ontzettend veel lol en kwamen terug bij ons kamp toen Ismaël ons riep dat de chai klaar was. Hij keek misschien een beetje vreemd toen hij zag dat het zand op onze wangen geplakt zat, in onze haren en tja, eigenlijk overal whahaha en dat was dag 1 zonder de mogelijkheid te douchen de aankomende 3 dagen ;-) Ismaël maakte weer een heerlijke maaltijd voor ons waarna wij deze keer de afwas deden met zand, grappig. Om 20u werd ons bedje gespreid: Ismaël legde dekentjes op het zand, gaf ons de opdracht te gaan liggen en dekte ons vervolgens toe met nog 2 dekens pp… hihi ik geloof dat het ruim 25 jaar geleden is dat ik zo om 20u ingestopt werd ;-) We genoten van de prachtige sterrenhemel en trachtten verschillende sterrenbeelden de vinden, zoals orion‘s belt, maar we herkenden alleen de Melkweg en Jupiter en met onze fantasie wat nieuwe beelden ;-) Daarna genoten we een bekertje wodka-sprite die Nicki en ik meegenomen hadden ;-)
Nadat we ons ‘s morgens opgefrist hadden met babydoekjes genoten we een heerlijk ontbijt met omelet (ja ja, de kamelen waren voorzichtig genoeg geweest met de eieren), toast brood, jam en koekjes. Daarna beklommen (of in mijn geval: besprongen) we onze kamelen weer en reden verder de woestijn in. We bezochten wat woestijndorpjes en een waterplaats waar we ons nogmaals (wat beter) konden opfrissen. Na de lunch vielen er wat druppels uit de lucht…oh oh, en het regent hier maar 1x per 10 jaar?! Gelukkig voor ons (niet voor de woestijnbewoners) waren het maar enkele druppels waar we vrijwel geen last van hadden, maar ‘s avonds rond 20u toen we ingestopt werden, begon het wat serieuzer te regenen en Ismaël gaf ons de keuze onder een plastic zeil te schuilen tot het droog was of om in een schoolgebouwtje 200mtr verderop te slapen. We vroegen naar zijn mening aangezien hij de woestijn en het weer hier beter kent en hij adviseerde ons in het schooltje te slapen, want hij had de lucht gezien voor het donker werd en uit ervaring wist hij dat het keihard zou gaan regenen…hmm, daar vertrouwden wij dan graag op! Dus we verhuisden onze bedjes richting het schoolgebouwtje. Eerst moesten we met alle dekens etc. over een muurtje klimmen waarbinnen de 100 geiten en schapen van het dorp gehouden werden. We baanden ons een weg door de kudde en spreidden onze dekentjes weer uit op de betonnen vloer van het lege klaslokaaltje. De kinderen in de woestijn krijgen nauwelijks scholing, omdat er geen leraren zijn die de woestijn in willen komen. De woestijnbewoners zelf zijn vrijwel allemaal analfabeet en mensen die geschikt zijn les te geven, blijven liever in de stad omdat daar meer geld te verdienen is dan in de arme woestijn. Ismaël vertelde ons dat er regelmatig een barmhartige Samaritaan opduikt die belooft les te komen geven, maar dit is altijd maar van korte duur… Eenmaal in het klaslokaal toverde ik mijn stok kaarten te voorschijn (ik heb een mooie, antieke stok Suske&Wiske kaarten bij me) en doordat we ons toch al kinderlijk voelden in dit klaslokaal en met deze kaarten, besloten we het kaarspel ‘Pesten’ te spelen :) We kenden het allemaal, maar hadden het sinds onze jeugd niet meer gespeeld…bovendien moest ik herhaaldelijk uitleggen dat Tante Sidonia de Queen was..een vrouw dus ;-) Het werd een hilarische, gezellige avond met het geluid van geiten en stortregen op de achtergrond!
Op onze laatste dag hobbelden we enkele uurtjes door de woestijn. We hadden inmiddels verschillende posities verzonnen om op de kameel de zitten en schuifelden heel wat af, behalve Paul, die het niet voor elkaar kreeg zijn benen naar 1 zijde te verplaatsen of naar voren oid en dus nog altijd kreunend achter me aan hobbelde ;-) Ondanks dat, vertelde Ismaël ons dat we allemaal geslaagd waren voor zijn ‘Camel College full knowledge’ :) Na een laatste lunch en afwas werden we door de jeep opgehaald en keerden we terug naar Jaisalmer waar we allemaal genoten van een heerlijke, lange douche die eindigde met een zandbak aan je voeten! De rest van de week bleef er ook nog zand uit onze oren en neus komen haha!

Jodhpur en Udaipur rond 17 november
In Jodhpur leerde ik Sarah kennen, een 62-jarige Canadese die met haar rugzak 9 maanden de wereld rondtrok. Ze was vòòr India in Afrika geweest waar ze vrijwilligerswerk had gedaan met kinderen en ook in India was ze op zoek naar een project, maar nu was ze eerst nog aan het backpacken :) We bezochten samen het prachtige fort van Jodhpur waar we onze hand lieten lezen. Ik stond er nogal sceptisch tegenover, dus Sarah ging eerst, maar de man vertelde zoveel juistheden over Sarah’s persoonlijkheid èn over dingen die in haar verleden gebeurd waren, dat mijn nieuwsgierigheid toch wel gewekt was! Terwijl mijn hand gelezen werd, maakte Sarah aantekeningen en lachte in zichzelf om mijn ‘pokerface’, tja, het is toch de bedoeling dat de man mijn HAND leest, niet mijn gezicht die toch al vaak veel verraad! Het was een grappige, leuke ervaring en de man noemde inderdaad een aantal zaken die klopten (en die niet te algemeen waren zoals: als je scherpe kruiden eet, dan heb je daar de volgende dag wat last van…duh.), maar hij zat er ook wel eens een jaartje naast…dat hopen we ook bij Sarah’s voorspelling: ze zou heel, heel oud worden, zei de man, zo’n 82-85 jaar…aha, tja, dat is voor Indiase standaarden misschien wel oud, maar voor ons toch niet echt… ik word ouder dan 85, mooi, ik kan dus de aankomende 50 jaar nog bungeejumpen, raften en allerlei andere gevaarlijke dingen doen zonder zorgen…als ik dat ten minste zou willen…en durven ;-)
Ik ging samen met Sarah naar Udaipur waar we Nicki van Camel College weer troffen en hadden weer een paar leuke dagen met mooie bezienswaardigheden, zoals een traditionele Indiase dansshow en Nicki deed een kookworkshop en smste mij na afloop ik wilde komen helpen met het opeten, want ze hadden nogal veel gemaakt…geen enkel probleem ;-) Ook keken we de James Bondfilm ‘Odypussy’ welke in Udaipur opgenomen is en elke avond in bijna alle restaurants en bars getoond werd.

Na Udaipur verliet ik de mooie, indrukwekkende provincie Rajasthan en reisde naar het zuiden.

X