Mijn Ashram Avontuur

Om namah shivaya!

India ademt yoga en meditatie en door het gehele land vind je ashrams waar je beide kunt leren/beoefenen….dit móest ik dus ervaren!! Ik vond de Sivananda ashram in de provincie Kerala, in het zuiden van India, waar een minimaal verblijf van 3 dgn gold en waar je binnen kon vallen wanneer je wilde. Dit paste precies binnen mijn planning, want ik wilde wel eerst rustig alle andere culturele plaatsen gezien hebben voor ik mijn tijd ging ‘verdoen’ in een ashram èn ik wilde niet met de feestdagen in een ashram gevangen zitten, want het ashramregime valt in mijn opinie niet onder ‘feest’ ;-) Nadat ik enkele dagen in Varkala had doorgebracht, nam ik afscheid van mijn reisgenoot die een andere richting op zou gaan en ik zou dezelfde dag nog naar de ashram gaan…maar nadat ik een ‘to do list’ had opgesteld in gedachte (ja ja, ook backpackers hebben een lijst met wat gedaan moet worden) besloot ik nog een dag te blijven, want ik had nog zoooooveel te doen ;-) (handwas, mails beantwoorden, met het thuisfront skypen, blog bijwerken, aan het strand liggen etc.). Dezelfde avond ontmoette ik de Noorse Christina die óók naar de ashram wilde gaan, dus we besloten de volgende ochtend samen te gaan, gezellig! Èn minder eng, want het is toch best spannend om naar een gesloten inrichting te gaan waar je de gebruiken niet kent en waar een heel ander levensritme geldt dan je gewend bent! Na nog een laatste èchte koffie en een goed ontbijt en een hoop getreuzel, vertrokken we om iets na 13u naar het station. In 3 kwartier waren we in Trivandum waar we toch nog maar wat gingen eten voor we ons op het sobere, vegetarische ashramdieet stortten en we zetten de zoektocht in naar een pizzeria…niet de makkelijkste opgave in India ;-) Nadat we onze buik vol hadden gegeten aan knoflookbrood en pizza en nog een laatste sprite (ze hadden helaas geen bier) namen we een tuktuk naar Neyyar Dam…
In een prachtige, groene omgeving tegenover een idyllisch meer lag het immense ashramcomplex omheind door een hoge muur en voorzien van bewakers bij de poort…eh…willen we dit ècht? Na toch nog een laatste sigaretje waagden we ons naar binnen waar we naar de receptie werden verwezen. Hier werden we hartelijk welkom geheten en verzocht een hele stapel formulieren in te vullen en te ondertekenen. Niet alleen wilden ze al onze persoonlijke gegevens, maar ook kregen we de huisregels te lezen (een heeeeele lange lijst wat zeker 10min. in beslag nam!) welke we moesten ondertekenen… we zeiden hierbij dat we geen alcohol zouden nuttigen, niet zouden roken, alle yoga- en meditatielessen zouden volgen, alle lezingen bij zouden wonen, geen ongeoorloofd eten zouden eten, om 22.30 het licht uit zouden doen, yogakarma opdrachten uit zouden voeren, je mobiele telefoon in zou leveren aan de receptie, niet naar de tempel zou gaan en geen religieuze rituelen bij zou wonen als je ongesteld was, ten aller tijde je schouders en knieën bedekt zou houden, celibatair zou blijven, geen papier oid in de wc zou gooien en geen plezier zou hebben…oh nee, dat laatste verzon ik er zelf bij ;-) Ok…ten eerste lever ik mijn telefoon dus ècht niet in, want ik wil bereikbaar blijven voor het thuisfront, dus ik had hem al uitgezet en verstopt, ten tweede heb ik toch wel wat ongeoorloofd voedsel bij me, want als de 2 maaltijden die we per dag zouden krijgen niet voldoende voor me zijn, wil ik toch wel wat kunnen snacken ipv flauwvallen van de honger ;-) en zo kan ik er nog wel een paar opnoemen waar ik mijn twijfels over had…nou ja, het ergste wat ze je kunnen doen is je uit de ashram schoppen, toch? Dus ik behield mijn telefoon en zette hem elke dag stiekem ff aan om te kijken of ik berichtjes had. Eerst zat ik nog stiekem op de wc te smsen, maar na een paar dagen zag ik genoeg mensen rondlopen met hun telefoon, dus deed ik het ook gewoon in mijn dorm :) Terwijl we bezig waren met de check-in, werd ons voorgesteld eerst te gaan eten, want het was 18u en dus etenstijd en omdat de volgende maaltijd pas om 10u de volgende ochtend zou zijn, besloten we inderdaad wat te eten, ondanks dat we nog geen honger hadden. We liepen naar de grote etenszaal waar strandmatjes in rijen op de grond uitgespreid lagen waar de andere ashrambezoekers op zaten, voornamelijk buitenlanders: Amerikanen, Europeanen en Aziaten. We namen plaats in kleermakerszit achter een rvs-bord met vakjes waarin een beetje salade lag, een beetje dhal, bonen en een berg rijst met een saus van eh…tja, bonen denk ik ook en aardappelen. In de ashram wordt een traditioneel Keralees vegetarisch dieet gevolgd wat voedzaam is en bestaat uit koolhydraten (rijst & graanproducten), proteïnen van groenten (dhals & bonen) en melkproducten…en dat 2x per dag…oef. Er zat best wat variatie in kleur in hoor, maar de smaak was eigenlijk vrijwel elke maaltijd hetzelfde (wat niet wil zeggen dat ik het niet lekker vond, maar een keer spaghetti tussendoor had best lekker geweest ;-) ). Ook hadden we een rvs-beker met water erbij, maar toen Christina een slokje nam, keek ze er toch wel vreemd bij en adviseerde mij ook een slokje te nemen, dus heel voorzichtig nipte ik aan de beker…jech… wat is dit?? Vergif! Hmm het bleek kruidenthee te zijn…yeah right, van rattenkruid dan misschien! Er was geen bestek en iedereen at met zijn handen. Binnen een kwartier had ik mijn kin en wangen volgesmeerd met de bonensaus en andere prut en slechts 5 rijstkorrels binnen gekregen… oh oh..gelukkig leerde Christina me een handige manier om het voedsel naar binnen te schuiven zonder al te vies te worden en zonder heel mijn hand in mijn mond te proppen :) Na het eten werden we naar onze damesdorm verwezen. Het was een megagrote dorm, bestaande uit 2 verdiepingen en wij gingen naar de bovenverdieping waar ruimte was voor zeker 40 vrouwen. Per 2 bedden was elk ‘hokje’ afgeschermd door een muurtje van ca. 1,40 mtr hoog en deze hokjes lagen aan een lange gang. Elk ‘hokje’ had een raam, ventilator, licht en 2 bedden met klamboe en plankjes om wat op te zetten. Christina en ik vonden een leeg ‘hokje’ voor ons samen en begonnen onze bedden op te dekken en ons te installeren. Om kwart voor 8 hoorden we de 1e bel en om 8u begaven we ons, met alle anderen, naar de hoofdhal waar we plaatsnamen op strandmatjes op de grond om te mediteren. Binnen 10 min begonnen mijn benen pijn te doen en veranderde ik mijn positie. Ik spiekte om me heen in het half donker en ik zag dat de meesten in kleermakerszit, met gesloten ogen, zaten, maar ook zag ik velen in een andere houding zitten en een paar anderen om zich heen spieken ;-) Na een half uur stilte werden de gedimde lichten aangedaan en begon iedereen te chanten (zingen). Er lagen overal chantboeken verspreid en we probeerden mee te mompelen met de liederen in de Sanskriet taal…yeah.. Ook lagen er verschillende muziekinstrumenten zoals tamboerijnen, trommels, etc. en toen iedereen “Hare Krishna, Hare Krishna” begon te zingen, was ik ervan overtuigd dat ik in een sekte beland was ;-) Het verbaasde me dat iedereen in deze vreemde taal meezong en ik vroeg me af of ze wisten wat we zongen en hoe ze het zo goed uit konden spreken?! Na een half uur van vreemde liederen in deze onbegrijpelijke, maar oeroude, taal, werd ons het dagprogramma voor de volgende dag verteld door de director: een blanke Zimbabwaan die lang in Engeland gewoond had en zijn Sanskriet naam klonk als ‘natte rijst’, hij was getrouwd met Koyaani, een Canadese van wie ik vermoedde dat ze niet kon lachen, want dan zou haar porseleinen gezicht breken. Daarna las de director voor uit de Baghavad Gita, een boek van de Hindoestaanse religie…
De volgende ochtend werden we om 5.20 gewekt door de bel…AUW…we wasten ons en kleedden ons in comfortabele kleding en om 6u zaten we weer in de hoofdhal om een half uur te mediteren..of rond te kijken in mijn geval, ik was nog steeds onder de indruk van al deze mensen, zeker 100, die om 6u ‘s morgens vrijwillig hier met hun ogen dicht in een ongemakkelijke positie zaten…daarna werd er weer gechant en volgde een verhaal uit de Baghavad Gita, ter afsluiting konden we vooraan in de zaal een lekkernij (sesambal met honing) ophalen, alsof we een hostie kregen in de kerk! Om half 8 was er thee…lekkere thee! Normaal gesproken hou ik alleen van zoethoutthee, maar deze gember-citroenthee vond ik toch ook wel heel erg lekker! Toen was het yoga-tijd…ik had nog nooit yoga gedaan in mijn leven en keek mijn ogen uit toen ik zag hoe iedereen met enigszins gemak hun lichamen in voor mij onvoorstelbare poses boog…eh…ik ben niet helemaal a-sportief, maar absoluut niet lenig! Dat is wel duidelijk!! Ok, ik neem het maar stapje voor stapje: terwijl iedereen zijn handen plat op de grond legde met gestrekte benen, nam ik mij voor dat ik voor vertrek ook de grond aan kon raken ;-) nu kwam ik nog niet eens tot mijn enkels whahaha. Ook deden we ademhalingsoefeningen (prayanama) waarbij je om de beurt in- en uitademt door je verschillende neusgaten…waarom?? Daarna hielden we onze adem in, en tot mijn verbazing lukte het me om meer dan een minuut mijn adem in te houden!! Wauw, dit lukte me nooit toen ik kind was en ipv netjes te gaan slapen mezelf bezig hield met het zolang mogelijk inhouden van mijn adem…ook realiseerde ik me dat op jonge leeftijd al met meerdere yogaposities in aanraking was geweest! Zo probeerde ik toen ook mijn benen in mijn nek te leggen (lukte bijna, maar als ik dan papa of mama naar boven hoorde komen, moest ik snel weer gaan liggen en doen alsof ik sliep), ook heeft papa mij de positie ‘the crow’ geleerd toen ik 10 was en mama mij de hoofdstand! Deze 2 posities lukte me dus ook wel aardig en vooral voor de hoofdstand kreeg ik veel positief commentaar van de andere yogaleerlingen, want dit blijkt dè ultieme en meest begeerde yogapositie te zijn…en ik kon dan misschien mijn tenen niet aanraken, en ook niet op mijn hoofd krabben met mijn voeten, maar ik kon wèl gecontroleerd op mijn hoofd staan :) Mijn beste positie was toch wel de Shavasana…ofwel: de dode mans positie ;-) op je rug liggen, armen en benen beetje gespreid en relaxen :) I’m the best!
Na 2u yogaën was het 10u en etenstijd…whaaa honger!! We werkten weer eenzelfde soort maaltijd als gisteravond naar binnen met onze handen en daarna was het tijd voor ‘karma-yoga’, nou ja, ik vond eigenlijk dat ik al wel genoeg yoga gedaan had èn ik moest ‘s middags nog eens 2,5u, dus laat dat ‘karma-yoga’ maar zitten hoor! Ik wilde douchen! (ok, enkele dagen later ontdekte ik dat karma-yoga geen yoga was, maar een onzelfzuchtige daad, zoals het schoonmaken van de toiletten, eten uitdelen bij de maaltijden, etc.) Bovendien had ik om half 1 optionele yoga-coaching waar ik heenging op advies van de leraar van de ochtend, omdat ik nieuw was èn nog nooit yoga gedaan had. Er waren nog 5 anderen die hulp vroegen bij diverse yoga posities, voornamelijk de hoofdstand. De leraar vroeg me waar ik voor kwam en ik antwoordde dat ik gestuurd was ivm mijn onkunde mbt yoga. Ok, ik moest een uurtje de zonnegroet doen…eh..hetzelfde als wat we vanmorgen gedaan hadden? Waarom? Die had ik inmiddels wel onder de knie, daar zat ik eigenlijk niet zo op te wachten, dus na 10x de zon begroet te hebben, besloot ik op het grasveld te gaan liggen om vanaf daar de zon te begroeten met mijn leesboek ;-) Om 14u was het tijd voor een lezing over…yoga. Na 10 min zat ik onwijs in te kakken en na een half uur zei ik Christina dat ik weg zou sneaken, want ik kon het echt niet aan, ik moest slapen ;-) Om half 4 was ik weer fris en fruitig en stortte me op de volgende yogales van 2,5uur…oef…en het was eigenlijk hetzelfde als de ochtend: ademhalingsoefeningen, zonnegroet en dan diverse yogaposities. Om 18u waren we klaar en was het etenstijd..tja, ook weer hetzelfde als de andere maaltijden maar een ander kleurtje…We hadden ca. een uur de tijd tussen diner en de satsang (mediteren, chanten en voorlezen) en we besloten naar de Health Hut te gaan. Een bar/restaurantje waar je gezonde lekkernijen kon eten en drinken zoals fruit, gemberkoekjes, en gezonde fruitsappen en thees, helaas geen koffie of bier ;-) Toen weer van 20u tot 21.30 Satsang en daarna nog even gezellig gekletst met de vriendjes en vriendinnetjes die we ondertussen gemaakt hadden :) Iedereen is heel aardig en vriendelijk en het is toch wel erg gezellig :)
Op de 2e dag voelde Christina zich niet lekker in haar vel zitten en na de middaglezing kreeg ze een inzinkinkje…we leerden een Nederlander kennen met de Sanskrietnaam: Sunda. Hij wist precies wat Christina doormaakte en na een poosje gepraat te hebben in de lezingszaal, besloten we naar het grasveld te gaan waar hij 2 snickers uit zijn tas toverde :) precies wat we nodig hadden: chocola! We praatten heel de middag en spijbelden tijdens de middag yogales, Sunda haalde een ‘uit-kaartje’ wat je aan de bewakers moest geven om het terrein te verlaten en we gingen naar een chaishop (Indiaas theehuisje) een paar 100mtr verderop waar we koffie dronken en een sigaret rookten…hmm, spijbelen, ongeoorloofd voedsel, ongeoorloofd drinken èn ongeoorloofd roken in 1 middag op dag 2...oeps ;-)
De volgende ochtend was Christina ziek en ze moest ze eerst langs de ayurvedadokter op het terrein, die haar vertelde dat ze koorts had en naar het ziekenhuis moest, dus op dag 3 maakten we een uitstapje naar het ziekenhuis wat eruit zag als een ziekenhuis uit de jaren ’50 en waar bloed en urine werd afgenomen bij Christina. We moesten een uur op de uitslag wachten en gingen naar een snoepwinkeltje waar we een aardige voorraad suikergoed insloegen. Er werd niets gevonden in Christina’s bloed en urine en we gingen weer terug, maar helaas besloot ze de volgende dag toch te vertrekken :( ik besloot te blijven, want ik wilde in ieder geval nog een paar dagen uitproberen en we zouden contact met elkaar opnemen via Facebook als ik er ook uit zou komen ;-) Ik had mijn doel van 10 dagen ashram al aangepast naar 7 dagen en eigenlijk vond ik 6 dagen ook wel prima ;-) Terwijl Christina aan het strand in Kovalam lag, lag ik dubbelgevouwen op een yogamatje ;-) Ik was al meer gewend aan de dagelijkse routine van het ashramleven en had zo mijn eigen weg gevonden: tijdens de Satsang deed ik heel hard mijn best te mediteren, maar ik kon mijn gedachten niet stilhouden…daarna zat ik vrolijk mee te chanten in het Sanskriet en ik wiegde enthousiast mee met de melodie om vervolgens tijdens het voorlezen mijn eigen boek uit mijn tas te halen, want dat vond ik toch wel leuker om te lezen dan om voor gelezen te worden uit de Baghavad Gita. Ook had ik ontzettend veel lol met Sunda, die niet alleen supersuperlenig was (yogaleraar in Nederland), maar ook een echte clown! Tijdens de Satsang had ik altijd mijn koffiesnoepjes in mijn tas en Sunda een doosje met noten- en krentenmix en we zaten vrolijk te snoepen terwijl we met volle mond mee chanten en drumden (Sunda dan). Af en toe zaten we niet dichtbij elkaar, want het was altijd donker als je de zaal in kwam, maar dan sneakte ik voorzichtig naar zijn plaats om krentjes te pakken en koffiesnoepjes ervoor in de plaats te leggen ;-) Ook tijdens yoga kon mijn lol niet op. Ik zat meestal naast Sunda, die met gemak al zijn (lange!) ledematen in ongelooflijke posities vouwden, terwijl ik op dag 7 eindelijk de grond aan kon raken met gestrekte benen! Maar als je dan op je rug moest liggen, 1 been gestrekt omhoog, je teen vastpakken en je been naar links moest draaien, tja…dat lukte mij niet, dus draaide ik mijn been naar links en vroeg Sunda ff mijn teen vast te houden ;-) Ook werd er wel eens een stille tocht georganiseerd waarin je, zonder te praten, naar de andere kant van het meer liep om daar gezamenlijk te mediteren (of ‘s morgens vroeg, om half 6 een berg beklom om bij zonsopgang te mediteren, ongelooflijk mooi!). Op 1 van die tochten hadden wij, met nog 3 andere partners in crime, besloten de andere kant op te glippen om koffie te gaan drinken en een sigaretje te gaan roken, maar helaas…we werden gesnapt door de ‘bezemwagen’ die achterop liep en ons niet liet ontsnappen…de rest liep netjes met de groep mee en Sunda en ik besloten terug te keren…waarna we na een klein half uurtje het tóch voor elkaar kregen weg te sneaken hihi. Elke dag bekeek ik of ik nog een dag zou blijven en elke dag bleef ik…onverwacht ben ik er toch nog 10 dagen gebleven?!! Ik had Mirjam en Gijs ontmoet die op dezelfde dag naar het strandoord Varkala wilden gaan als ik en we besloten een taxi te delen. Diana zou een dag later komen en met mij een bamboohut op het klif delen en ook met mijn verjaardag & Kerst in Varkala blijven, geweldig! De eerste dag op het strand oefenden we de hoofdstand whahaha ook neurieden we nog zeker een week een paar van de chants! Er kwamen elke dag meer ashram-overlevenden naar Varkala en iedereen had last van hetzelfde ;-) het was erg gezellig. Op mijn verjaardag, om middernacht, zaten we met een groep in een bar toen de ober in paniek naar ons toe gerend kwam en riep dat hij de verjaardagstaart kwijt was…huh? Welke taart? Whahaha een taart kwijt die net een uur in zijn koelkast stond? Dat kan alleen in India ;-) Gelukkig werd de taart snel weer gevonden. Diana en Gijs hadden namelijk een chocolade verjaardagstaart voor mij geregeld!! Geweldig! En heeeeeeeeeeeerlijk!
Christina was ook weer boven water en onderging op mijn verjaardag een 2uur durende riksjarit van Kovalam naar Varkala :) waarna we tot 4.30 bleven feesten, tja, ik ben wel Nederlandse he, dus in Nederland was ik om 4.30 ‘s morgens nog steeds jarig :)
De Kerstdagen waren ook erg relaxed in Varkala en daarna verlieten de ashram-survivors een voor een het zonnige strand van Varkala om terug te keren naar de sneeuw in Europa…behalve ik dan ;-) met Christina ben ik via een kleine omweg naar een strandoord aan de oostkust van India beland waar we Oud & Nieuw gevierd hebben :)

Happy New Year iedereen!!!