Merhaba in Marokko

Salaam!

Jawel, we zijn de Straat van Gibraltar over!! 2 weken geleden hadden we het zuiden van Spanje bereikt en na een bezoek aan het Alhambra in Granada (wat onwijs mooi en indrukwekkend was!) zijn we van Algeciras overgestoken naar Tanger, Marokkko. Op de boot leerden we 2 Nederlanders kennen die ervaren en enthousiaste Marokko-gangers waren, we kregen heel veel en heel goede tips en info van hen! Na de douane mysteries reden we direct zuidwaarts en binnen 2uur hadden we ons vastgereden in de modder... oeps... gelukkig waren er veel vriendelijke voorbijgangers die ons er na een halfuurtje uitgetrokken hadden :) Toch maar op zoek naar een ander kampeerplekje dan ;-) Bij een klein, stenen gebouwtje stond een meneer bij een auto, dus wij vroegen of wij daar mochten kamperen en dat was prima. We zetten onze daktent op in het licht van de koplampen die de meneer voor ons had laten branden. Heel aardig, maar na een poosje doofden ze en kon meneer zijn auto niet meer starten... toen was het onze beurt om behulpzaam te zijn: we hebben de accu uit zijn auto gepakt en die aan die van onze LaRo gekoppeld om hem op te laden, als dank werden we binnen uitgenodigd. Het huisje bestond uit een piepklein kamertje waar een bed, tafeltje, paar stoeltjes en een kookvuur stond. Electra kwam van een auto-accu die op de grond stond en een badkamer ontbrak. Ondanks dat we gezegd hadden al gegeten te hebben, moesten we natuurlijk ook wat eten, Marokkaanse gastvrijheid, dus 2 man ging weg met de auto om wat te eten te halen. Na ruim een uur waren ze nog niet terug en kregen wij toch wel slaap (het was toen 22u), bovendien probeerde de man die ons gezelschap hield ons te overtuigen van de Islam, en na ruim een uur wil je wel 'ns over wat anders praten... Hij zei dat hij aan ons zag dat we moe waren, mr toen we voorzichtig zeiden dat we eigenlijk naar bed wilden, werd ons vriendelijk duidelijk gemaakt dat dat wel héél onbeleefd zou zijn, omdat zijn vrienden eten voor ons aan het halen waren en ze konden elk moment terug zijn... ok, we wilden niet onbeleefd of ondankbaar overkomen (ondanks dat we geen honger hadden!), dus we bleven zitten. Na nog een uur kwamen ze terug met het eten, maar dat moest nog wel bereid worden... dus wij waren getuigen hoe een jongen de kip en vis schoon ging maken, de groenten snijden en wassen, etc etc. Toen werd alles in een afgedekte pan à la tajine gedaan en dat moet dan nog een heeeeeeele lange tijd sudderen.. Ondertussen bleek het gas op te zijn en om weer een lange wachtsessie te voorkomen, hebben wij ons kookstel gehaald. Het was leuk om allemaal te zien, maar het duurde zooo lang en we waren zooo moe... uiteindelijk lagen we om 5uur in bed!! De volgende ochtend zagen we onze goede moslimman op straat drentelen in de regen.. vreemd.. we pakten onze tent in en na een poosje kwam een auto langzaam aangereden en na kort overleg stapte hij in en ze reden weg... oooh, hij was een dealer! Ach, die hadden we nog niet op onze rijtje bij "bijzondere" overnachtingsplaatsen ;-)
Tegen de middag zagen we ineens dat de 2 Nederlanders van de boot achter ons reden! We stopten en ze nodigden ons uit op de thee in hun VW busje, wauw, da's pas een relaxte wagen!! Ze hadden niet alleen genoeg zitplaats voor ons allemaal, maar ook een heus keukentje èn je kon er rechtop staan! (ik iig wel ;-) ) We kregen nog wat tips over mooie watervallen en hoe we naar de ambassade in Rabat reden, want ik moest een nieuw paspoort aanvragen (mijn paspoort is nog lang niet verlopen, maar bijna volgeplakt en gestempeld ;-)
In Rabat zijn we na een bezoek aan de ambassade de stad ingegaan om de Medina (oude stad) te bezoeken, die heel mooi was. Mijn paspoort zou over 2 wkn klaar zijn en in die tijd zijn wij Marokko gaan bezoeken. We zijn naar Casablanca geweest waar we de auto een dag flink onderhanden hebben laten nemen omdat deze nog niet gereed was om door de Sahara te reizen en we hebben natuurlijk de levendige Medina hier bezocht. Daarna zijn we doorgereisd naar de watervallen van Ouzoud. Heel mooi! We wilden overnachten op een olijfboomgaard en kregen toestemming van een van de plukkers die vervolgens met zn fles whisky bij onze auto kwam staan.. ja hoor, na de drugsdealer komen we bij een groep alcoholistische plukkers terecht.. toch maar doorgereden naar een rustiger plek. We vonden een plaats bij kleine, zelfgemaakte huisjes die omringd waren door een schutting van prikkelbosjes en vroegen toestemming aan de bewoner die op het geluid van onze motor af kwam. 's Morgens werden we bij deze mensen in de tuin uitgenodigd om te komen ontbijten en Sven werd uitgenodigd ook binnen een kijkje te komen nemen. Het ontbijt bestond uit lekker versgebakken, hele platte soort pannekoekbroden die je doopte in olijfolie. Het huisje leek heel klein van de buitenkant, maar binnen bleek het een stuk groter te zijn! Naast een paar families woonden ook de ezels en schapen er. Na het ontbijt werd ons gevraagd of we naar de bronnen wilden, ja hoor, dus we gingen met zn 4-en op pad en na een lekkere ochtendwandeling van 1,5uur waren we weer terug bij de auto, eerst even het slot gerepareerd (auto kon niet meer op slot) en wat gekocht in hun winkel en tenslotte als dank een pot (door Svens moeder) zelfgemaakte jam gegeven.
Daarna naar Marrakech waar ik me heel erg op verheugd had. We kwamen tegen de avond aan en vroegen of we op een parkeerterrein waar ook andere overlanders stonden mochten kamperen, dat was geen probleem, het was gratis maar er was geen bewaking. Ok, prima! 's Avonds door de stad gewandeld en mbv mn gps apparaatje de auto weer gevonden!! De volgende dag ook weer de stad in om musea en de Koranschool te bezoeken. Het was allemaal echt prachtig, mr op straat werden we constant, non-stop aan gesproken om ons de weg te wijzen.. heel aardig, mr het ging tè opdringerig èn via winkeltjes natuurlijk.. Toen we alles bezocht hadden en zelf een beetje rond wilden lopen, moesten we ze bijna van ons afslaan omdat we geen gids nodig hadden! Helaas, het lukt niet! Een man moest ons toch zonodig naar het museum brengen en pas toen ik de kaartjes liet zien dat we de musea al bezocht hadden, besloot hij ons naar het grote plein te brengen, we kwamen niet van hem af, dus liepen maar mee... Eenmaal terug bij de auto werd ons medegedeeld dat we moesten betalen aan de bewaking... maar dat was niet de afspraak!! Sven zei dat we dat morgen zouden doen en we hebben alles in de auto gegooid en zijn vertrokken hihi
Op weg naar Ouarzazate zagen we iemand aan de kant van de weg staan met panne, dus we (Sven dus) vroeg of we konden helpen, hij vroeg ons een briefje af te geven bij een vriend van hem 6km verderop. Ok, geen probleem, het was na het tankstation en voor een restaurant, moet lukken... als je tenminste een tankstation tegenkomt... We reden door en gingen via een track (hobbelpad) naar een dorp wat volgens onze gids interessant moest zijn. Hier heb ik voor het eerst gereden! Vol in de stress toen ik een berg niet opgehobbeld kwam, mr verder ging het prima met 10km per uur :) Sven nam het stuur weer over toen we op de openbare weg kwamen ivm de veiligheid voor iedereen ;-)
Toen we Ouarzazate binnenreden (60km verderop), zagen we het tankstation en het restaurant, dus gaven we netjes het briefje af :)
Even later werden we aangehouden door de politie, we hadden een stopbord genegeerd (zou wel kunnen, want we zaten achter een vette vrachtwagen, dus zagen weinig) en we moesten 40€ betalen, Sven vond dat wel wat veel, dus werd het gereduceerd naar 20€.. Niet zo goed om de corruptie in stand te houden, maar ook niet zo goed voor ons budget :(
We reden naar Zagora waar we eigenlijk alleen een bord wilden fotograferen. Toen we de stad bereikten, kwam er direct een brommertje op ons af of wij op zoek waren naar de Landrovergarage en aangezien er nog steeds wat mankementen waren, besloten we erheen te gaan. Het was inmiddels half6 en we spraken af met de monteur dat als ze het probleem konden vinden en oplossen we over de prijs zouden praten, mochten ze het probleem niet vinden, dan zouden wij ook niet betalen. Prima, was in orde. We dachten dat ze even zouden kijken en dan oplossen of niet, maar ze doken met het hele team op deze missie. De ene mogelijkheid na de andere werd geroepen en uitgeprobeerd terwijl Sven de garageput in- en uitsprong en ik met een leesboek aan de kant zat :) Rond half 11 was het probleem gevonden! We móesten nieuwe banden aanschaffen... en dan nog wel exact dezelfde banden die er eerst onder lagen en die bij Sven thuis in België liggen... dus we wisten dat we daar het probleem ook mee hadden, dat hadden we in september in de Ardennen ondervonden, dus dat was het niet, maar zij bleven volhouden dat dat het wel was en dat we hun banden aan moesten schaffen... nee dus! Na een discussie moesten we wachten op de baas, dit duurde zo lang, dat we na een half uur besloten weg te gaan. Omdat ik me er toch niet helemaal lekker bij voelde, stelde ik voor dat bord te zoeken, in het donker te fotograferen en deze stad te verlaten, maar toen we bij een tankstation stopten om de weg te vragen, stopte een Laro naast ons, met de grote baas. Na een discussie dat we hadden moeten wachten, kregen we het over het oplossen van het probleem en dus het mòeten aanschaffen van zijn banden... Na 10min. heen en weer geschreeuw afgewisseld met 10min. stiltes, gaf hij het op en nadat hij weggereden was, reden wij naar het bord, fotografeerden het in het licht van onze Laro en vertrokken uit Zagora... Om half2 maakte Sven me wakker om naar bed te gaan ;-)
De volgende ochtend eerst een heerlijke wandeling in de kloof waarbij we stonden gemaakt en koffie gedronken, daarna ..startte de auto niet.. sabotage? Geprobeerd met accukabels, voortrekken door een Franse camper en tenslotte de berg afrollen met alarmlichten aan en proberen te starten terwijl onze nieuwe franse vrienden ons in de gaten hielden. Niets werkte. Dan maar naar het eerstvolgende dorp rollen en op zoek naar een garage. Eenmaal beneden sloeg de Laro wèl ineens even aan! Sven dook snel onder de motorkap en ontdekte dat de gaskabel aan 2 zijden losgemaakt was... sabotage dus! We vervolgden vrolijk onze weg :) en kampeerden 's avonds in de buurt van de grotten van Toudgha die we de volgende dag wilden bezoeken. Helaas startte de auto 's morgens wéér niet! Vanalles gecheckt en geprobeerd en besloten eerst ontbijt te halen in het dorp en het daarna weer te proberen. Toen ontdekte Sven een klepje wat haperde en kreeg hem vervolgens gestart :) We gingen op weg naar de grotten en na een poosje door een prachtige kloof gereden te hebben, besefte ik dat mijn kennis van de Franse taal toch wel erg achteruitgegaan was, want een "gorge" is geen grot, maar een kloof hihi Geen punt, we hoefden iig niet meer te zoeken naar de ingang van de grotten en reden genietend van de mooie omgeving verder :) Ook hier kwamen we weer op een hobbelige weg waar ik veilig achter het stuur plaats kon nemen ;-) We staken het Atlasgebergte dwars over en kwamen weer in het koudere, nattere klimaat :(
Na een koude nacht wilde de auto weer niet starten, maar gelukkig stonden we op een heuvel en sloeg hij aan terwijl we achteruit een stuk van de berg afreden :) We gingen naar Fes waar agressieve parkeerwachters ons op hun terrein wilden laten parkeren, wij bedankten en kwamen met moeite weg. Toen we bij een gebouw een man in uniform zagen staan, hebben we gevraagd of we daar mochten parkeren (we dachten dat het het politiebureau was, hoe veilig kun je het hebben?!). Het mocht en toen de man Svens handen zag, bood hij ook meteen aan dat Sven zijn handen kwam wassen. Binnen kregen we een rondleiding langs klaslokalen waar leerlingen traditionele handwerken leerden maken, het bleek een soort tuchtschool te zijn waar moeilijke jongeren een beroep leerden :)
Fes was ook weer heel mooi en de verkopers waren minder opdringerig dan in Marrakech. Na een paar uur rondgelopen te hebben en wat gegeten te hebben, besloten we verder te rijden, want we stonden langs een drukke weg geparkeerd en dat is niet geschikt om te kamperen: de ladder onder onze daktent is een steunpunt, als deze er 's nachts onderuitgereden wordt, dan vliegen wij naar beneden! Dus richting Meknes gereden waar we rond 21u aankwamen en in een villawijk pakeerden. We wachtten even met het opzetten van de tent, want we achtten de kans groot dat we weggestuurd zouden worden. Na een paar minuten kwam de 1e bewoner naar buiten en verklaarde ons voor gek dat we daar wilden kamperen, maar ze vond het geen probleem. Daarna kwam ze naar buiten om ons aan te bieden in haar hotel te overnachten, gratis. Hmm daar geloofden wij niet helemaal in, dat we gratis in een hotel konden overnachten, dus we kozen toch voor onze vertrouwde tent. Tenslotte kwam een jongen (bediende?) ons 2 tassen eten brengen en later nog een tas mandarijnen. Weer even later kwam de dame en haar zus naar buiten en na even gekletst te hebben, hebben we de tent opgezet en ze binnen laten kijken. Ze boden aan dat we bij hun in de tuin konden parkeren en slapen, dus tent weer ff ingeklapt en geparkeerd in de tuin naast het grote buitenzwembad en achter de jaccuzzi... ook was er een tuinhuisje waar we naar het toilet konden gaan, luxe! (voor ons dan he ;-) De volgende ochtend de Laro weer aangeduwd en mbv een buurman de auto kunnen starten... Meknes was helemaal super! Niet alleen heel mooi, maar de mensen zijn hier zo vriendelijk!! Vrijwel iedereen zei ons gedag en sommigen kwamen ons zelfs de hand schudden en liepen dan weer verder! Geen opdringerigheid, geen parkeerproblemen.. relaxed! We hebben genoten van de stad en een onderdeel van de auto laten repareren, maar toen we weer weg wilden gaan, kregen we de auto niet gestart... dus naar een garage gelopen en de monteur liep direct met ons mee naar de auto. Het probleem was snel gevonden: de bougies waren kapot. Dus Sven ging met de monteur per taxi naar wat autowinkels, terwijl ik in de auto een boekje las. Met moeite hadden ze de bougies gevonden, maar ze bleken allemaal kapot te zijn! Dus terug met de taxi en ondertussen was het al half 8. De monteur stelde voor de auto bij de garage te parkeren en morgen verder te zoeken. We legden uit dat we in de tent op dak sliepen en of de omgeving van de garage daar geschikt voor was. Ook deze man vond het onbegrijpelijk en nodigde ons uit om bij hem en zijn gezin te overnachten. Ok, prima, dus een uurtje later zaten we in de woning van Mohammed, Fatima en hun 3 kinderen. Na thee en koekjes kregen we spaghetti te eten en rijst met suiker toe en keken we (engelstalige) films op tv, nice :) De ouders en de jongste zoon(8jr.)sliepen in een slaapkamer en Sven, ik en de 2 oudste kinderen (18jr.) sliepen op de ruime banken in de woonkamer. 's Morgens de monteur weer naar zn werk gebracht en slechts €10 hoeven te betalen voor zn monteursdiensten. Omdat de bougies zo moeilijk te vinden waren in Meknes en wij door wilden, adviseerde hij ons in Rabat zelf op zoek te gaan naar de juiste bougies. We gingen eerst naar Volubilis om oude, Romeinse opgravingen te bekijken en daarna weer naar Rabat waar we de bougies vonden. Het regende weer heel veel en we besloten een (shabby) hotelletje te nemen om alles droog te houden en weer eens een douche te nemen :)
Het wildkamperen is heel leuk en makkelijk, maar ja, af en toe moet je toch een douche nemen, dus dan verblijven we meestal 1 nacht op een camping waar we naast douchen ook de was en de afwas ff doen.
Morgen kunnen we mijn paspoort ophalen bij de ambassade en gaan we visa voor Mauretanië aanvragen. Vervolgens gaan we weer naar het warme zuiden waar we in Dakhla een postpakketje uit Nederland verwachten (Lonely Planet! We hebben geen reisgids en vvv's zijn moeilijk te vinden hier!). Tevens gaan we een konvooi regelen/zoeken/vormen om door Mauretanië naar Mali of Senegal te rijden.
Marokko is een ontzettend mooi land en de lokale bevolking is ongekend vriendelijk en gastvrij. Helaas is wifi hier nog niet echt ingeburgerd en internetcafés zijn niet zo makkelijk te vinden. Bovendien brengen wij veel tijd door in de auto (en in garages) en zien wij in de steden vaak de kans niet online te gaan, maar ik zal mn best doen mn weblog bij te houden... inshallah.

XX